نام مقاله : سنجه‌های پیاده‌پذیری (نقش پیاده‌راه‌سازی در بهبود حس مکان) پدیدآورنده : محمود رضایی انتشاریافته در : نشریه‌ی «هنرهای زیبا ـ معماری و شهرسازی» (شماره‌ی 4، دوره‌ی 18، زمستان 1392) شمار صفحه‌ها : 10 فرمت : PDF اندازه‌ی فایل : 428 کیلوبایت چکیده : این مقاله، ارتباط میان پیاده‌راه‌سازی و حس مکان را می‌سنجد. پرسش اصلی این است که چه‌گونه می‌توان برای ارزیابی گذر، شاخص‌ها و معیارهایی بر پایه‌ی توانِ دریافتِ پیاده به کار گرفت؟ روش این پژوهش، کیفی و توصیفی است. نخست، بن‌مایه‌های پیاده‌راه‌سازی و حس مکان از نوشتارهای مربوط به طراحی شهری استخراج شده است؛ سپس مبانی پیاده‌راه‌سازی بر پایه‌ی جنبه‌های حس مکان، رده‌بندی شده و معیارهایی برای بهبودبخشی حس مکان با کمک پیاده‌راه‌سازی تعیین شده است. یافته‌ی اصلی این نوشتار، این است که رابطه‌ی مستقیمی میان پیاده‌راه‌سازی و حس مکان برقرار است. سنجش پیاده‌راه‌ها از سه جنبه‌ی کالبدی (بومشناختی، فضایی، ریخت‌شناسانه، زمینه‌ای، دیداری)، ذهنی (دریافتی) و رفتاری (اجتماعی، کارکردی و گزینشی) «مکان» با معیارهای دقیق انجام‌پذیر است. در پژوهش پیش رو برخی از این معیارها به این صورت به دست آمدهاند: پوشش طبیعی، تنوع و مرزبندی فضایی، اندازه‌ها، شیوه‌ی آمیختگی بدنه‌ها با گذر، تنوع دیداری (بصری)، یادمان‌ها و دریافت‌های نادیداری (غیربصری)، آرامش و آسایش، همزیستی (تعامل) مردمی، کاربری‌ها و شیوه‌ی دسترسی به آن‌ها. با این معیارهای کیفی می‌توان به ارزیابی پیاده‌راه‌های موجود در شهرها پرداخت. این معیارها را برای ارزیابی حس مکان برای فضاهای دیگر نیز می‌توان به کار گرفت. پیاده‌راه‌سازیِ درست، برنامه‌ریزی‌شده و گام‌به‌گام می‌تواند حس مکان را در شهرها و سکونتگاه‌ها بهبود بخشد. کلیدواژه‌ها : پیاده‌راه‌سازی، فضاهای شهری، حس مکان، ارزیابی پیاده‌پذیری، معیارهای کیفی.
|
