دستورالعمل های طراحی سازه های فولادی، کنترل نیاز دورانهای موضعی گره را بصورت کمتر از ظرفیت دورانهای گره
ضروری می داند. هم اکنون مهمترین هدف در طراحی سازه ها، مقاوم سازی آنها در برابر نیروهای زلزله می باشد . در سازه های فولادی، مقاوم سازی در برابر نیروهای جانبی به ویژه زلزله عموما به وسیله سیستم مهاربندی شده توسط بادبند و سیستم قاب خمشی و یا ترکیبی از هر دو انجام می گیرد . با توجه به اینکه تغییر مهاربند در ارتفاع سازه کمتر مورد توجه مهندسان سازه قرار گرفته است لیکن بررسی رفتار لرزه ای سازه های فولادی با تغییر مهاربند در ارتفاع سازه از اهمیتی خاص برخوردار است. برای این منظور تعدادی از قابهای خمشی فولادی با دهانه های متفاوت را با مهاربندی، پس از بارگذاری و طراحی بر اساس استانداردهای ایران، تحت ۳ زلزله طبس، ناغان و رودسر مورد تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی قرار گرفته و با تغییر نوع مهاربندی در ارتفاع این قابها و بررسی در حداکثر دورانهای موضعی سازه از تحلیل، تراز مناسب جهت تغییر نوع مهاربندی پیشنهاد گردیده است . در انتها نتیجه گردید که تغییر در نوع سیستم مهاربندی در تراز مشخصی از ارتفاع می تواند در کاهش حداکثر دوران موضعی گره ای سازه تحت زلزله موثر باشد . محسن گرامی، استادیار گروه عمران، دانشگاه سمنان، پژوهشگر فوق دکتری سازه، دانشگاه تربیت مدرس روزبه صدری، کارشناس ارشد سازه
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
