در این مقاله، عوامل مؤثر بر یکپارچگی مدیریت شهری در سطح سیاستگذاری و تصمیمگیری، در نمونهی موردیِ شهر تهران با روش کمّی شناسایی شدهاند. یافتههای مقاله نشان میدهند که چنانچه در نظام و روابط قدرت میان بازیگران گسترهی شهری بازنگری و اصلاح انجام پذیرد، امکان یکپارچگی فرآیند سیاستگذاری در مدیریت شهر تهران فراهم خواهد شد.
نام مقاله : آسیبشناسی مدیریت یکپارچهی شهری در تهران از منظر سیاستگذاری و تصمیمگیریِ شهری پدیدآورندگان : غلامرضا کاظمیان ، زهره عابدینی سیاهنازکچکیده : هدف آغازین طراحان قطبهای رشد در اروپا، بهرهگیری از آنها برای تحرکبخشی و رشد مناطق محروم بود؛ اما در کشورهای درحالتوسعه، قطبهای رشد به دلیل وجود منابع طبیعی در مناطقی ویژه و بهقصد کمک به رشدِ اقتصاد ملی ایجاد میشوند. مدیریتِ یکپارچهی شهری به معنای اتخاذ یک رویکردِ کلنگرانه و طراحی سازوکارهایی برای پیگیریِ رویکرد یادشده در مدیریت شهر است. در راستای تحقق این یکپارچگی، شناسایی عوامل مؤثر بر یکپارچگی و پراکندگی در مدیریت شهری، ضروریست. در این پژوهش، عوامل مؤثر بر یکپارچگی مدیریت شهری در سطح سیاستگذاری و تصمیمگیری، در نمونهی موردیِ شهر تهران با روش کمّی شناسایی شدهاند. یافتههای مقاله که دستاوردِ گردآوریِ دیدگاههای ۵۰ تن از مدیران و کارشناسانِ نهاد مدیریت شهری تهران (دربردارندهی شهرداری و شورای شهر تهران) و برخی نهادهای دولتی/ حکومتی (دربرگیرندهی وزارت کشور، وزارت راه و شهرسازی و مجلس شورای اسلامی) است، نشان میدهند که سه عامل : ۱ـ تعدد عناصر و کنشگرانِ ذیربط و در نتیجه، روابطِ متفرق میانسازمانی در سیاستگذاری و تصمیمگیری؛ ۲ـ ساختار پراکندگی و توزیع قدرت در میان عناصر ذیربطِ تصمیمگیری و سیاستگذاری؛ و ۳ـ عوامل دارای پیوند با منابع و ابزار قدرت و حاکمیت در موضوع تصمیمگیری و سیاستگذاری، شامل قوانین و مقرراتِ موجود شهری، زیرساختهای اطلاعاتی و ارتباطی و توانمندیِ مالی مدیریت شهری، از عوامل مؤثر بر نایکپارچگی سیاستگذاری در مدیریت شهری هستند؛ که از دیدِ بیشتر پاسخگویان، چنانچه در نظام و روابط قدرت میان بازیگران گسترهی شهری بازنگری و اصلاح انجام پذیرد، امکان یکپارچگی فرآیند سیاستگذاری در مدیریت شهر تهران فراهم خواهد شد. کلیدواژهها : تهران ، مدیریت یکپارچهی شهری ، سیاستگذاری شهری ، تصمیمگیری شهری.
|