نام مقاله : ارائهی مدل برنامهریزیِ میانمدتِ دوچرخهسواری در راستای توسعهی پایدار (موردپژوهی: محدودهی مرکزی شهر اصفهان) پدیدآورندگان : محسن سقایی ، زهره صادقی انتشاریافته در : مجلهی «پژوهش و برنامهریزی شهری» (شمارهی 12، بهار 1392) شمار صفحهها : 22 فرمت : PDF اندازهی فایل : 468 کیلوبایت چکیده : روند رشد شتابان کلانشهرها در جهان، همراه با افزایش جمعیت در این شهرها، گرفتاریهای پرشماری همچون معضل ترافیک و اختلال در سامانهی حملونقل درونشهری پدید آورده است. ازاین رو، معضل یادشده از چالشهای بنیادینِ فراروی برنامهریزی شهری در اواخر قرن بیستم بوده است و بر دستیابی به اهداف توسعهی پایدار شهری تأثیری ژرف نهاده است. افزایش شتابندهی شمار وسایل حملونقل موتوری، بهویژه خودرو و بهکارگیریِ گسترده از آن در شهرهای کشور و بهطور مشخص در کلانشهر اصفهان، همراه با رشد جمعیت و گسترش بیرویهی آن و نبود برنامهریزیِ علمی و جامع و کاستیهای عدیدهی سامانهی حملونقل همگانی باعث بروز گرفتاریهایی همچون آلودگیهای شدید زیستمحیطی، تراکم ترافیک، اتلاف وقت، مصرف بیرویهی انرژی و تصادفها و آسیبها شده است. در این راستا، ضمن بررسی سهم دوچرخه در سفرهای درونشهریِ اصفهان از دههی 60 تا کنون، برای رسیدن به هدف، از یک مدل منطقی ابتکاری متشکل از سه گام بنیادین بررسی سفرها، تعیین راهبرد درخور و رتبهبندی نواحی در محدودهی مطالعاتی تعیینشده، بهره گرفته شده است. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق بهصورت اسنادی ـ کتابخانهای، گفتوشنود و بررسی میدانی بوده، که با بهرهگیری از مدل SWOT و نرمافزارهای GAUSS و ARCGIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاند. دستاوردهای بررسی نشان میدهند که چون شمار بسیاری از سفرهای محدودهی مرکزی شهر کوتاهبرد هستند، بهعنوان یکی از مهمترین راههای برونرفت از معضلات حملونقل و ترافیک باید برای سوق دادنِ این سفرها به سوی دوچرخه از راه توسعهی فراگیر و گستردهی زیرساختها و ارائهی تسهیلات دوچرخهسواری بر پایهی رتبهبندی نواحی واقع در محدوده بر اساس خصوصیات کالبدی، تعداد سفر دوچرخه و تعداد و نوع کاربریها اقدام نمود. در پایان، رعایت مراحل یادشده بهعنوان یک مدل مناسب برای توسعهی موفق طرح دوچرخهسواری در اصفهان پیشنهاد میگردد. کلیدواژهها : برنامهریزی، دوچرخه، توسعهی پایدار، شهر اصفهان
|