یحیی بهمنی
9) خود هم واقفید که زدن یک کلیک موافق به مراتب راحت‌تر از نوشتن و ارسال نظر مخالف است و نمیتوان جای خالی کلیک مخالف را با گفتن اینکه: "دوستانی که مایل به مخالفت با هر مطلبی هستند آزادانه و با آسودگی خاطر نظر خودشان را روی وبسایت به صورت کامنت ارسال فرمایند" جبران نمود.

یحیی بهمنی
8) نام موافق و مخالفان بر شما پوشیده نیست و میدانید دلیل مخالفت من با حذف "رأی مخالف"، بدلیل استفاده زیادم از این گزینه نیست. بلکه تعداد آرای موافق و مخالف با یک روزنوشت یا نظر، معیار بسیار کاربردی جهت مقبولیت آن مطلب است و من به شخصه از این امکان جهت شناخت، استفاده زیادی کردم. خصوصا در مورد روزنوشت‌ها که بدلیل آشکار بودن نام رأی دهندگان، میزان خطا بسیار کمتر بود.

یحیی بهمنی
7) باید به هم کمک کنیم تا شیوه بحث و انتقاد صحیح را یاد بگیریم. همانطور که اگر روند خیلی از دوستان (از جمله خود من) را که مرور کنیم، این رشد در آنها هویداست.

یحیی بهمنی
6) این کار ممکن است ظاهر کار را کاملا دوستانه نشان دهد، اما قطعا دوستی‌ها به استحکام قبل نخواهد بود و فرصت رشد را نیز از اعضا سلب میکند.

یحیی بهمنی
5) اعضای محترم سایت با هم مهربان هستند و اندک ناملایمی‌های یکدیگر را نیز به عنوان نمک سایت، تلقی میکنند. اندک اعضای بی‌منطق، خودبخود توسط دوستان شناخته و طرد می‌شوند. و به نظرم نیازی به حذف یک امکان جهت استحکام دوستی‌ها نبود.

یحیی بهمنی

4) اگر بنا بر الگو گرفتن از سایت‌های دیگر بود، این همه نکات مثبت که دوستان عزیز سایت، قبلا در روزنوشت‌ها و کامنت‌های مختلف زحمت جمع‌اوری و پیشنهاد آن‌ها را کشیده‌اند! چه بهتر بود با آن‌ها شروع میکردید...

یحیی بهمنی
3) خود شاهد بودید که با یک ابتکار عمل زیبای خودتان،(نمایش نام موافقان و مخالفان هر روزنوشت،) چقدر از آمار مخالفت‌های بیدلیل کم شد و اکثر مخالفان برای مخالفت خود دلیل ذکر میکردند. آیا واقعا حذف تنها گزینه ممکن بود؟

یحیی بهمنی
2) سایت فیس‌بوک که یک سایت عمومی و غیر تخصصی است را با سایت تخصصی خودتان مقایسه نکنید.

یحیی بهمنی
1) مواظب باشیم همانند بعضی از حکام مستبد، به سمتی نرویم که فکرکنیم زیردستان صلاح خود را تشخیص نمیدهند و ما بهتر از آنها میتوانیم برایشان تصمیم بگیریم. خصوصا در این سایت که سایتی است مملو از فرهیختگان (باستثنای بنده).

یحیی بهمنی مهندس جمشیدیان عزیز، سلام و خدا قوت.
هرچند دلیل شما به هیچ وجه برای بنده قانع کننده نبود، اما به زحمت شما احترام میگزارم و خیرخواهی شما را باور دارم.

ولی از روی ارادات و احساس دوستی که با شما دارم، و همچنین اعتقادی که به انتقاد پذیری شما دارم، برادرانه نکات ذیل را در کامنت‌های جداگانه معروض میدارم: