■ شاهنامه‌پژوه پُرآوازه : شاهنامه را می‌‌توان «خردنامه» نامید

شاهنامه‌پژوه پُرآوازه : شاهنامه را می‌‌توان «خردنامه» نامید

دکتر میرجلال‌الدین کزازی، شاهنامه‌پژوه و استاد دانشگاه تهران، روز شنبه، ۲۵ اردیبهشت، همزمان با روز بزرگداشت فردوسی، با حضور در سرای اهل قلم با بیان این که شاهنامه «خردنامه» است، گفت: در سراسر سروده‌های فردوسی در شاهنامه، خرد و اندیشه ستوده شده است؛ و از همین رو، می‌‌توان شاهنامه را «خردنامه» نامید.

به گزارش ایرنا به نقل از ستاد خبری بیست و نهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، میرجلال‌الدین کزازی شاهنامه‌پژوه و استاد دانشگاه تهران در نشست فردوسی‌شناسی و شاهنامه‌پژوهی ضمن خواندن ابیاتی از شاهنامه گفت: هرجا که کتاب هست گنجینه‌های گران‌بهایی همچون شاهنامه را می‌‌توان در آنجا یافت، من هر زمان که می‌‌خواهم درباره شاهنامه سخن بگویم. در می‌‌مانم زیرا نمی‌دانم چه زمینه‌ای را برگزینم پژوهش کنم و بکاوم. کسی که شاهنامه را پژوهش می‌‌کند به شناوری می‌‌ماند که در دریای ژوف فرو افتاده است.

وی در ادامه درباره‌ی اندیشه‌های ارزشمند حکیم ابوالقاسم فردوسی چنین توضیح داد: باور من این است که هرچه در شبانه روز رخ می‌‌دهد بیهوده نیست تفکر اندیشه ژرف در بیت‌های شناهنامه یافت می‌‌شود. آنچه در شاهنامه وجود دارد خرد آدمی است زیرا خرد بستر و خواستگاه همه اندیشه‌هاست.

وی ادامه داد: شاهنامه با سخن از خرد آغاز می‌‌شد و بیت نخستین آن درباره خرد با انسان سخن می‌‌گوید: به نام خداوند جان و خرد / کزین برتر اندیشه برنگذرد او درباره استاد حکیم ابوالقاسم فردوسی گفت: استاد شاهنامه را با ستایش و نیایش آفریدگار را آغاز می‌‌کند فردوسی آفریدگار خویش را بزرگ می‌‌داند. چنانچه در اشعارش می‌‌گوید برترین ستایشی که می‌‌توان از آفریدگار کرد و جایگاه برتر این ستایش می‌‌تواند اندیشه و خرد آدمی باشد که استاد ستودن آفریدگار را در آن می‌‌بیند. می‌گوید سخن را آغاز می‌‌کنم با نام آفریدگار خویش، جان و خرد و گوهر بنیادین در اشعار شاهنامه فردوسی است که در ادبیات این اثر استفاده شده است.



کزازی با ارزشمند خواندن اندیشه و خرد آدمی در زندگی حال او افزود: همه جانداران، جان دارند، در واقع جان زندگی تنی و بیرونی ما را پایه می‌‌ریزد اما خرد هم گوهری است برای زندگی درونی آدمی و به نوعی آدمیت و انسانیت آدمی در گرو اندیشه و خرد اوست وگرنه همه جانداران جان دارند و آنچه که انسان را از دیگر جاندارن متمایز می‌‌کند خرد اوست.

این شاهنامه‌پژوه و استاد دانشگاه در ادامه افزود: فردوسی چنان خردمندی بزرگ و اندیشه‌ورز است که فرد را در اشعارش ارج می‌‌نهد و آن را ستوده است.

به ابیات شاهنامه توجه کنید: «خرد دلگشای و خرد رهنمای/ خرد دستگیر به هر دو سرای/ خرد زیور شهر باران بود/ ستایش خرد را به از راه‌داد/ خرد بهتر از هر چه ایزد بداد ». با تفکر و پژوهش در ابیات شاهنامه می‌‌توان شاهنامه را خردنامه نامید.

وی با سرودن ابیات دیگری از شاهنامه گفت: «خرد تیره مرد روشن‌روان» در این بیت استاد فردوسی خرد را با یک‌دیگر می‌‌سنجد و به ما می‌‌فهماند سرانجام آنچه برتری دارد خرد است. استاد می‌‌گوید آدمی اگر خردی تیره داشته باشد اما روانی روشن هرگز در جهان نمی‌تواند شادمانه زندگی کند.

زیستِ شادمانه در گرو خرد است. روشن است بسیارند کسانی که روانی روشن دارند اما خردمند نیستند انسان‌های روان‌روشنی داریم که بی‌بهره از خرد هستند. به همین دلیل راحت می‌‌توان آنها را فریب داد. خرد همانگونه پیامبر (ص) فرمودند: آدمی را به بهشت می‌‌رساند از طرفی هم می‌‌گویند خردمندان واندیشه ورزان بسیار کمی هستند در واقع فردوسی شیفته و سودایی خرد است. به طوری که در شاهنامه آغاز و پایانش را به ستایش از خرد آدمی اختصاص داده است.

نشست تخصصی فردوسی شناسی و شاهنامه پژوهی با حضر میرجلال الدین کزازی از بزرگان ادبیات فارسی و شاهنامه پژو، کیخسرو دهقانی، پریسا سیمین مهر نقال و شاهنامه خوان و قدمعلی سرامی و محمود صادقی اده استاد دانشگاه فرهنگیان در سرای اهل قلم برگزار شد.