جایزه‌ی پریتزکر ۲۰۱۹ به معمار ژاپنی رسید
«آراتا ایسوزاکی»، معمار و نگره‌پرداز ۸۷ساله‌ی ژاپنی توانست جایزه‌ی پریتزکر سال ۲۰۱۹ را که مهم‌ترین جایزه‌ی معماری به شمار می‌رود و از آن با عنوان «نوبل معماری» یاد می‌شود، از آنِ خود کند. این معمار ژاپنی با دریافت جایزه پریتزکر به معماران برجسته‌ای همچون فیلیپ جانسون (۱۹۷۹)، ریچارد میر (۱۹۸۴)، اسکار نیمایر (۱۹۸۸)، تادائو آندو (۱۹۹۵)، رنزو پیانو (۱۹۹۸)، نورمن فاستر (۱۹۹۹)، )، رم کولهاس (۲۰۰۰)، زاها حدید (۲۰۰۴) و ریچارد راجرز (۲۰۰۷) پیوست که در سال‌های مذکور موفق شده بودند جایزه معتبر پریتزکر را کسب کنند. پیش از این ۶ معمار ژاپنی دیگر با نام‌های کنزو تانگه، فومیهیکو ماکای، تادائو آندو، کازیو سجیما و ریو نیشیزاوا، تویو ایتو و شیگرو بن موفق شده بودند جایزه پریتزکر را کسب کنند و آراتا ایسوزاکی به هفتمین معمار ژاپنی برنده پریتزکر تبدیل شد. جایزه پریتزکر ۲۰۱۸ به بالکریشنا دوشی، معمار برجسته اهل هندوستان رسیده بود. به نقل از سیویل ۸۰۸، آراتا ایسوزاکی (متولد ۲۳ جولای ۱۹۳۱) کمک کرد تا تاثیرات تفکرات و معماری‌های ژاپنی به تعدادی از معتبرترین ساختمان‌های قرن بیستم راه یابد و به کار و طراحی در بالاترین سطح کیفی ادامه داد. در آغاز، ایسوزاکی در فرم مشخصی از مدرنیسم طراحی می‌کرد ولی در ادامه، او افکار و تئوری‌های خودش بر معماری را در درون سبکی پیچیده گنجاند که شکل و فضای خالص را به همان اندازه به کار می‌گرفت که از ایده‌های پست مدرن در آثارش بهره می‌برد. ایسوزاکی در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد و از دانشگاه توکیو فارغ‌التحصیل شد و در ادامه حرفه‌اش را زیر نظر معمار شاخص ژاپنی، کنزو تانگه آغاز کرد و سال ۱۹۶۳ دفتر تانگه را ترک کرد ولی تا سال‌های ۱۹۷۰ همچنان با مربی قدیمی‌اش کار می‌کرد. با این وجود، ایسوزاکی بسیار سریع نام خودش را در معماری ثبت کرد و توجهات بسیاری را برای طراحی کتاب خانه ریاست شهر اویتا در سال های ۱۹۶۰ به خود جلب کرد. با کلیک بر روی تصویر، لینک‌های چند مطلب دیگر درباره‌ی جایزه‌ی پریتزکر، در دسترس شما خواهد بود. او در سال‌های ۱۹۸۰ بر موزه هنر معاصر لوس انجلس با هدف پاسخ‌گویی به عموم مردم و اظهار نظرهای انتقادی کار کرد و این ویژگی طراحی‌هایش در پیشنهاد طراحی ساختمان‌های مربوط به المپیک در بازی‌های سال ۱۹۹۲ و ۲۰۰۶ همچنان پرورش یافتند؛ هر دو پروژه برای توجه‌شان به سایت‌هایی که در آن‌ها ساخته شدند، همواره مورد تحسین و تقلید جامعه حرفه‌ای معماری قرار گرفتند. در سایت آراتا ایسوزاکی این چنین نوشته است: "ایسوزاکی معماری خلق می‌کند که در زمینه ایده‌ها و فضاهایش بسیار شخصی برخورد کرده است و این شیوه توصیف شخصیت او را در هر مدرسه فکری معرفی می‌کند. او همزمان، به این تمایل به پاسخ‌گویی تنها در یک سبک خاص در حرفه‌اش مقاومت کرده است و در عوض ترجیح می‌دهد که راه حل‌های خاص معمارانه‌ای را در پاسخ به نیازهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بافت‌های متعلق به کارفرمایان و سایت‌های متفاوت را بیافریند. ایسوزاکی همچنان نسبت به برچسب‌های خاصی که بر کارهایش می‌زنند، حساس است و پروژه‌های امروزش همچنان به دنبال پرش میان خلوص و پیچیدگی هست."
|
