■ ساخت جنگل‌ در بیابان‌های دبی همزمان با استقبال از بیابان شدن جنگل‌های ایران

ساخت جنگل‌ در بیابان‌های دبی همزمان با استقبال از بیابان شدن جنگل‌های ایران

پروژه ساخت جنگل مصنوعی در بیابان‌های لم‌یزرع دبی در کنار نابودی سریع اندک جنگل‌های به جامانده در شمال ایران، این فانتزی دردناک را در ذهن تداعی می‌کند که شاید روزی برخی ایرانیان پس از نابودی جنگل‌های شمال، در آینده برای استراحت به جنگل‌های استوایی در بیابان‌های دبی پناه ببرند.

به گزارش هنرآنلاین و به نقل از میراث آنچه که ما در سال‌های اخیر با سرمایه های طبیعی خود در شمال کشور کرده‌ایم گویای آن است که همه ما که به نوبه خود مستقیم و غیر مستقیم، سهمی در تخریب و نابودی جنگل‌های شمال داشته و داریم؛ تصور کرده‌ایم با آسودگی می‌توانیم جنگل‌های شمال را با بهره‌برداری بی‌رویه و ساختمان‌ها و ویلا سازی‌های افسارگسیخته نابود کنیم و تاوانی در ازای آن نپردازیم. اعلام پروژه جنگل مصنوعی در بیابان های لم یزرع دبی این فانتزی دردناک را در ذهن تداعی می‌کند که شاید روزی برخی ایرانیان نیز پس از نابودی جنگل‌های شمال در آینده، برای استراحت به جنگل‌های استوایی در بیابان‌های دبی پناه خواهند برد!

به گزارش نشنال، چاپ امارات، جنگل بارانی دبی، هرچند که از آن به عنوان مرکز فرهنگی و آموزشی برای آشنایی با انواع گونه‌های گیاهی و جانوری جنگل‌های باران تعبیر شده، اما در اصل یکی دیگر از پروژه‌های بلند پروازنه امارات در خلق بزرگترین و بهترین و اولین و برترین‌های گردشگری به گونه مصنوعی در جهان است.

این درحالی است که اخیرا اعلام شد که دکتر محمد امینی، رئیس سابق مرکز تحقیقات منابع طبیعی و کشاورزی استان مازندران در آستانه هفته منابع طبیعی اعلام کرد که سطح سفره‌های زیرزمینی وقتی افت می‌کند ناگزیر عمق چاه‌ها بیشتر می‌شود و آب بیشتری ازسفره‌های زیرزمینی برداشت می‌کنند. الان بسیاری از دشت‌های مازندران دشت ممنوعه هستند و نباید از این دشت‌ها، آبی برداشت شود زیرا سطح آب از تراز منفی دراز مدت پایین‌تر رفته و این خطر وجود دارد که سفره‌های زیر زمینی به خشکی برسند.

درهمین حال زیاد الجار مدیرعامل پروژه داماک صراحتا به این موضوع اشاره کرده و می‌گوید: دوبی به خاطر جاذبه‌های برترخود در سراسر جهان مشهور است و جنگل بارانی دبی یکی دیگر از این جاذبه‌ها است که موجب رشد شهر دبی خواهد شد.

این جنگل مصنوعی که تحت عنوان پروژه آکویا اکسیژن آغاز شده، قرار است تا قبل از اکسپوی سال 2020 تکمیل شود، یک زمین وسیع گلف نیز در خود دارد.

به گفته وی این جنگل مصنوعی طوری طراحی شده است که محیط طبیعی جنگل های بارانی را که 6 درصد سطح زمین را پوشش می‌دهند بازسازی کند.

مهندس کاظم نصرتی نصرآبادی هم که سال‌ها مدیریت جنگل‌های شمال کشور را برعهده داشته است، وضعیت منابع آبی استان‌های شمالی کشور را بحرانی توصیف کرده و هشدار داده است طی چند دهه اخیر، در سراسر کشور بیش از حد مجاز از سفره‌های زیرزمینی، آب برداشت شده و استان‌های شمالی هم از این قاعده مستثنی نبودند.

اکنون به نظر می رسد، امارات از هم اکنون درطرح استراتژیک در راستای توسعه گردشگری، به استقبال نابودی جنگل‌های طبیعی در ایران می‌رود که احتمالا سیل گردشگران طبیعت دوست ایران و ثروتمند ویلانشین شمال را درسال‌های آینده روانه جنگل مصنوعی و خانه‌های لوکس درپروژه جنگل سازی "داماک" کند.

پیش از این نیز مقامات کشور سنگاپور اعلام کرده بودند که در آینده نزدیک یک جنگل از درخت‌های استوایی و بارانی عصر ژوراسیک و دوران دایناسورها به طور مصنوعی ساخته و برای بازدید کنندگان قرار دهند.

ساخت جنگل مصنوعی در سنگاپور با آب و هوای استوایی آن نهایت استفاده از مواهب طبیعی است و این سوال را مطرح می کند چرا برای تامین معیشت مردم محلی و رونق گردشگری به جای توسعه مزارع و ساختمان سازی‌های مخرب، اجرای طرح‌های مشابهی در محیط‌های جنگلی ضمن حفاظت وتوسعه جنگل و گونه‌های بومی در جنگل‌های شمال ایران امکان پذیر نباشد؟

البته ارائه یا اجرای چنین طرحی مستلزم بررسی های کارشناسان است اما این سوال در کنار پروژه ساخت جنگل بارانی در بیابان‌های لم یزرع دبی، چالشی جدی است که در کنار روند سریع نابودی جنگل‌های شمال ایران، بیش از پیش تکان‌دهنده به نظر می‌رسد.

جالب آن که دکتر علی القبلاوی استادیار دانشگاه شارجه و مدیر پروژه بانک بذر ومجموعه گیاهان خشک درامارات اعلام کرده‌است که تامین آب کافی برای حفاظت از این پروژه به احتمال زیاد در محیط بیابانی اقدامی ناپایدار است.

او گفت: چنین پروژه ای به چالش کشیدن طبیعت برای ایجاد یک جنگل مصنوعی در فضای بیابانی بسیار سخت و دشوار است زیرا برخلاف درختچه های صحرایی و درختان بومی که با استفاده از استراتژی های مختلف برای زنده ماندن با مقدر اندک آب سازگاری یافته اند، ادامه بقای یک جنگل بارانی حتی پس از ساخت موفقیت آمیز آن وتامین مقادیربسیار بالای آب وحفظ رطوبت در زیر محیط گنبدی این جنگل مصنوعی از طریق تبخیر آب، بسیار دشوار است. زیرا بسیاری از باکتری‌ها و قارچ‌ها که بسیاری از آن‌ها بشدت خطرناک هستند درمحیط هایی گرم و مرطوب و بسته شناخته شده است. بنابراین باید قبل از شروع این پروژه بررسی‌ها وارزیابی‌های زیست محیطی انجام بگیرد.