■ گفتمان هنر و معماری با موضوع زمان و زمین

گفتمان هنر و معماری با موضوع زمان و زمین

پیش‌درآمدی بر هم‌اندیشی از زمان و زمین در یکصد و پنجاهمین گفتمان هنر و معماری با بررسی موضوع زیست محیطی تحت عنوان زمان و زمین برگزار می‌شود.

یکصد و پنجاهمین نشست گفتمان هنر و معماری به موضوع زمان و زمین می‌پردازد.

زمین، این کره زیبا با رنگ سبز و آبی، در کهکشان راه شیری می‌چرخید و سماعی آرام و عاشقانه داشت. زمان، روزها و سال‌ها، گردش زیبای این کره رنگین در کهکشان را می‌پایید و می‌ستود. گویی که زمان عاشق زمین بود و در 6 . 4 میلیارد سال او را فرتوت و پیر نکرد و همچنان عروس کهکشانش خواست.

زمین، دوران‌های زمین شناسی زیادی را از سر گذراند، از پیش کامبرین تا سنوزوئیک، اما همچنان در سرایش آواز عشق در کهکشان، پایدار ماند تا آنگاه که انسان پدیدار شد و در دوران هولوسن تکامل یافت. زمین از انسان خوشش آمد، همه نعمت‌ها و زیبایی‌هایش را به این موجود متفاوت اهدا کرد. زمان حسادت کرد اما زمین به انسان، کاشتن گیاهان را آموخت. انسان نیز زمین و طبیعتش را دوست می‌داشت. آفریننده این کره زیبا را می‌ستود. انسان با زمین راز می‌گفت و صدای تنهایی‌اش در کهکشان را می‌شنید.

از دو سده پیش‌، انسانی پدید آمد که دیگر عاشق زمین نبود. انسان دوره آنتراپوسن، زر و زور را برتر از عشق گذاشت. آز را جایگزین نیاز کرد. جنگ نابخردانه با زمین، آغاز کرد و شگفتا که با نخوت بسیار از غلبه بر طبیعت گفت. اثر پروانه‌ای را ندیده گرفت. رنگ به رنگ شدن برگها از شرم خزان را ندید. صدای زمزمه رودها را نشنید. آواز پرنده‌ها را نیز. موجودات دیگر زمین وحتی گروههای بزرگ از همنوعان خود را با جنگهای اهریمنی نابود کرد. دیگر به آواز مبهم و گنگ تنهایی زمین گوش نداد.

انسان، نخوت در پیش گرفت. نکوهش کرد چرخ نیلوفری را. در سرش باد خیره سری پر شد. معانی را به تمسخر گرفت. ارزشهای انسان گذشته را خرافات خواند. خود را برترین انسان همه دوران‌های گذشته نامید. با آنکه چنین نبود. تن زمین را زخم کرد. رگ‌های حیات زمین (رودها) را با خیره سری نخوت آمیز، برید. تالاب‌ها و دریاچه‌ها، این ساغران مینایی زمین را خشکاند، یا آنها را تا مرزی خطرناک، آلود. جنگل‌هایش را نابود کرد و برای گیاهان و جانوران زمین، ناقوس مرگ را به صدا در آورد.

زمان از زخم‌های زمین محبوبش بخود لرزید، شکیبایی‌اش را از دست داد و سرانجام ناقوس پایان زمان برای انسان از خود بیگانه دوران آنتراپوسن را به صدا درآورد.

همایش از زمان و زمین فرصتی است تا بار دیگر با چشمی عاشقانه به زمین خیره شویم و بتوانیم خشم زمان را به تاخیر اندازیم!

در یکصد و پنجاهمین گفتمان هنر و معماری که به مباحث زیست‌محیطی (و همچنین مراسم سومین دوره دو سالانه جایزه دکتر سید جواد قهاری که این بار به سازمان های مردم نهاد برتر در حوزه محیط زیست تعلق گرفته است) اختصاص دارد.

دکتر خدیجه رضوی، مهندس مژگان جمشیدی و دکتر محمد باقر صدوق، دکتر اسماعیل کهرم، دکتر مهرداد میرسنجری و دکتر ابولفضل وطن پرست در این جلسه سخن خواهند گفت و دبیر پنل خانم مهندس فاطمه ظفرنژاد است که با نمایش فیلم و پرسش و پاسخ همراه است.

این برنامه روز چهارشنبه 8 بهمن ساعت 13:30 دقیقه الی 18 در باغ موزه قصر به نشانی تهران، خیابان شریعتی، خیابان مطهری شرقی، باغ موزه قصر برگزار می‌شود.