■ انتقاد از نظریه‌های وزیر برخلاف منافع ملی نیست

انتقاد از نظریه‌های وزیر برخلاف منافع ملی نیست

در پی انتشار نظر دبیر کانون سراسری انبوه سازان نسبت به نظریه های قانونی وزیر راه و شهرسازی درباره نظامات مهندسی، عضو شورای مرکزی نظر خود را نسبت به دیدگاه وی با ارسال نامه ای به سایت «صما» اعلام کرد که متن آن به شرح ذیل است:

جناب آقای فرشید پورحاجت

دبیر محترم کانون سراسری انبوه سازان

سلام علیکم

ضمن احترام به نظر جناب عالی و تشکر از سایت صما در بیان نظرات مخالف و موافق به منظور تبیین ابلاغیه موثر وزیر محترم راه و شهر سازی، در رابطه با بخشی از نظرات شما برای اینجانب چند سوال مطرح شده که به آن اشاره می کنم.

در ابتدا باید بگویم که فکر نمی کنید که اگر قرار باشد هر انتقادی بلافاصله به عنوان حفظ منافع شخصی تعبیر شود، کل بنای انتقاد مسدود می شود؟ ابلاغیه وزیر محترم راه و شهرسازی به نظامات مهندسی ، بیان نظرات موافق و مخالفی را در پی داشت که اگر اعلام نظر مخالف، برخلاف منافع ملی تعبیر و موافقت با آن در نظر گرفتن منافع ملی منظور شود، بنابراین مجموع این تعبیرات اگر در دیدگاه فردی مشاهده شود را چگونه توجیه کنیم؟

اگر در راستای اعلام نظرات ، تقاضای رفع ابهام در برخی موارد چون اشتغال اعضای هیئت مدیره در مناصب اجرایی به میان آید، آیا این امر حفظ منافع شخصی است یا مخالفت با برخی نظرات وزیر راه و شهرسازی؟

البته با توجه به شناختی که از شخص وزیر دارم، تصور نمی کنم حتی خود ایشان انتقاد به بعضی نظراتشان را که بی شک با هدف خیر خواهی است، مخالفت با منافع ملی بدانند و ازطرفی فکر نمیکنم شما نیز چنین نظری داشته باشید که متاسفانه از مطالب شما چنین برمی آید.

به عنوان مثال بنده به ابلاغیه دکتر آخوندی نظر مخالفی دارم و بی شک هیچ منفعت شخصی در این مخالفت وجود ندارد ، ممکن است در پاسخ بفرمایید که نظر شما کلی و عمومی است و شامل همه نمی شود.

اتفاقا بنده هم در همین جهت نظر داده ام که چنانچه عضویت بعضی از اعضای هیات مدیره باعث خلق رانت در سازمان ها شود، ضمن برخورد شدید با رانت خواری، آیا این باعث می شود به همه به یک چشم و آن هم به چشم بد بنگرند؟ ضمن اینکه به هر حال محدود کردن هر شخصی از حقوقی که ابتدا به ساکن از نظر همان قانون اساسی که در یکی از این نظریات به آن به درستی استناد شده نیازمند استناد قانونی است ، آیا این سوال حق یکی از افراد جامعه مهندسی هست یا نیست و آیا چنین سوالی که به هر حال به عنوان انتقاد به آن نگاه می شود الزاما به معنی زیر پا گذاشتن منافع ملی و توجه به منافع شخصی است؟

جهت استحضار جنابعالی شخصا از هیچ کدام از این نظریات متضرر نمی شوم و در عین حال سوال من اینجاست که اساس ماده 123 آئین نامه اجرایی بر موارد «سکوت و ابهام در مواد موجود آئین نامه» است و نه ابتدا به ساکن بیان مطلب، هر چند مطلب صحیح و منطقی باشد.

اگر برداشت اینجانب این باشد که لازمه استناد به ماده 123 (سکوت ) و (ابهام ) «در خصوص موادی موجود» از آئین نامه که در بعضی از جوانب دارای سکوت است می باشد و نه ابتدا به ساکن اظهار نظر در خصوص موردی که اساسا در آئین نامه به آن حتی اشاره ای هم نشده و آنرا به نوعی ورود به دایره قانون گذاری بدانم، آیا این به معنی نگاه به منافع شخصی و در نتیجه بی توجهی به منافع ملی است؟

اگر به عنوان یک شهروند سوال کنم اینکه پرسنل وزارت راه و شهر سازی که قاعدتا مانند هر شهروند دیگری باید اختیار حضور در هیات مدیره را به شرط دارا بودن مابقی شرایط قانونی از حضور در هیات مدیره منع شوند به استناد کدام اختیار قانونی است ، آیا این مخالفت با وزیر محترم است و یا توجه به منافع شخصی؟

برادر محترم در اینکه حداقل همین مورد اخیر منافعی برای سلامت امور در پی دارد شکی نیست ، اما تذکر حتی به بالاترین مقام مسول در توجه به عدم خروج از اختیارات قانونی امری است که حداقل به حکم شرع مقدس پذیرفته و پسندیده است، جایی که پیامبر اسلام به راحتی در مواردی مورد سوال قرار می گرفتند و هیچ برخوردی بابت این سوال نمی کردند بلکه بیشتر از افراد عادی خویش را در برابر قانون الهی مسئول می دانستند تا برای آیندگان ذهنیت عدم انتقاد رخ ندهد ، در چنین حالتی آیا مطرح شدن تعدادی سوال به نظرات وزیر راه و شهر سازی ( که البته دارای شان مدیریت و علمی والایی هستند) به معنای عدم توجه به منافع ملی محسوب است؟

همیشه در طول تاریخ مخالفت و موافقت وجود داشته است اگر ابراز مخالفت به نظرات اعلامی وزیر، برابر حفظ منافع شخصی است، آیا نمیتوان متقابلا همین دید را نسبت به کسانی که همیشه با نظرات صاحب منصبان موافقت می کنند، مطرح کرد؟

اینجانب ضمن احترام خاص به شخص آقای دکتر آخوندی ، پاره ای از نظرات اعلامی را با منافع سازمان، و نه اشخاص، در تضاد می بینم و منع مسیولیت پذیری هیئت مدیره از مناصب اجرایی را در تضاد با انجام وظایف محوله به ایشان میدانم؛ کما اینکه در تائید این نظر ماده 76 آئین نامه اجرایی کاملا روشن و به دور از هرگونه ابهام و سکوت، مقرر می دارد «هیات مدیره می تواند در جهت اجرای تصمیمات و وظایف محوله تمام یا قسمتی از اختیارات خود را در موارد معین و یا برای مدت محدود به هر یک یا چند نفر از اعضای هیات مدیره تفویض نماید...» آیا استناد به آئین نامه به معنای در نظر گرفتن منافع شخصی و مخالفت با منافع ملی است؟

بدیهی است که با رعایت موازین قانونی، خواستار برخورد قانونی با هر شخصی که از موقعیت خود سوء استفاده کرده هستم، اما راه جلوگیری از رانت در این نیست که موضوع از اساس محو شود؛ لذا با توجه به اینکه در مواردی دیگر غیر از سازمان های نظام مهندسی نیز رانت وجود داشته و دارد که راه مقابله با آن حذف کلی موقعیت نبوده است.

از طرفی اصل تفکیک وظایف نظارتی ادارات کل راه و شهر سازی را با وظایف اجرایی عضویت در هیات مدیره را مناسب و منطقی می دانم و از این جهت موافق نظر اعلامی هستم، فقط از نظر استناد قانونی محدود کردن عضویت در هیات مدیره نظام مهندسی استان ها، برای من دارای سوال است ، همینطور توجه بیش از اندازه به وضعیتی که در بعضی از استان ها به ویژه استان های بزرگ وجود دارد، تعمیم آن به همه کشور را در جهت حفظ منافع شهروندان که انجام آن از بدیهیات است نمی دانم و تصور نمی کنم هیچکدام از این موارد مخالفت با منافع ملی و حتی مخالفت با شخصیت وزیر باشد.، که قطعا مطمئنم خود ایشان نیز باتسلط به قانون، بیان نظریات مخالف را با دید منفی نمی نگرند.