روایت مهرداد ایروانیان از فرم و مفهوم در معماری ■ «خیابان‌ها بیش از ساختمان‌ها به معماری سبز نیازمندند» ■ «در اقتصاد دولتی، توان انجام پروژه‌ای شاخص وجود ندارد» ■ در معماری مرز میان الهام گرفتن و کپی کردن کجاست؟ مهرداد ایروانیان، معمار برجسته‌ای است که تحصیلات خود را در دانشگاه USL لویزیانا در آمریکا به پایان رسانده است. او از سال ۱۳۷۰ تاکنون دست‌اندرکارِ طرح و اجرای پروژه‌های گوناگون معماری و طراحی شهری در شیراز و شهرستان‌های مجاور آن بوده است. آثار او از نمونه‌های برجسته‌ی معماری در دهه‌های اخیر ایران است، که می‌توان جریان فکری متفاوتی را در آن جست‌وجو کرد. ایروانیان کار خود را با برگزاری تعدادی نمایشگاه معماری شروع کرد تا بدین وسیله بتواند فارغ از مسائل مربوط به عملکردهای پیچیده ساختمان، به جستجوی زبان معماری خود بپردازد. وی به سال ۱۳۸۱ در جشنواره ماریل ایتالیا با اثر دروازه قرآن شیراز شرکت کرد و برنده جایزه اول مسابقه معماری با سنگ، در بخش طراحی شهری شد. مهرداد ایروانیان هنرمندی است که خلاقیت را با اندیشه‌های فلسفی خود پیوند زده است. کارهای او نگاهی کاملاً استعاری را دنبال می‌کند و عموماً روایت‌گر هستند. به جرات می‌توان گفت که آثار و پروژه‌های ایروانیان در مرز نامشخصی بین هنر معماری و آثار تجسمی به سر می‌برند تا جایی که گاهی می‌توان پروژه‌های او را با مجسمه‌ها و آثار حجمی قیاس کرد. جسارت این هنرمند برجسته در نوع نگاهی که به مفاهیم و روابط حجمی دارد از جمله مباحثی است که کارهای او را برجسته می‌کند. متریال‌های مختلف در آثار ایروانیان تعریفی متفاوت از مبانی متداول معماری را ارائه می‌دهند و حتی می‌توان گفت برخی از آثار او حالتی فیگوراتیو دارند. آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی هنرآنلاین با این هنرمند شاخص عرصه معماری است.  |
