با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
■ نام مقاله: توسعه‌ی محیط‌های یادگیری: ارتقای یادگیری ■ پدیدآورندگان: کریم مردمی، منصوره محسنی ■ انتشاریافته در: نشریه‌ی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران (شماره‌ی ۱۰، پاییز و زمستان ۱۳۹۴) ■ شمار صفحه‌ها: ۱۳ ■ فرمت: PDF ■ اندازه‌ی فایل: ۲۳۶ کیلوبایت ■ چکیده : حقیقت این است که آموزش و یادگیری تنها در مدرسه انجام نمی‌پذیرد؛ بلکه دانش‌آموزان از تعامل و برهمکنش با محیط پیرامون خود می‌آموزند. با پذیرش دیدگاه بیشتر اندیشمندان، آموزش و پرورش امری اجتماعی است و بسیاری از استعدادهای انسان و فضایل اخلاقی جز در متن جامعه و روابط متقابل اجتماعی شکوفا نمی‌شود. از این رو، ارتقای یادگیری و توسعه‌ی محیط یادگیری، به تعامل مدرسه و جامعه بستگی دارد. در این راستا، می‌توان محیط بیرون از مدرسه را نیز بخشی جدایی‌ناپذیر از فضای آموزشی قلمداد کرد؛ به گونه‌ای که موجب توسعه‌ی محیط یادگیری دانش‌آموزان و نیز تعامل مدرسه و جامعه گردد. تعامل مدرسه با جامعه و محیط پیرامون آن موضوع مهمی است که در گذشته رواج داشته و مدارس با مساجد، بازار و محله‌ها در تعامل بوده‌اند و امروزه چنین تعاملی نادیده گرفته می‌شود. در نوشتار حاضر، برای ایجاد تعامل مدرسه و جامعه و ارتقای یادگیری دانش‌آموزان و افراد جامعه و توسعه‌ی محیط یادگیری، نخست با رویکردی تاریخی، به واکاوی مسأله‌ی تعامل مدرسه با اجتماع از دیدگاه اندیشمندان، و پیشینه‌ی آن در ایران و دیگر جوامع و معرفی مدارس اجتماعی در آن‌ها پرداخته می شود. سپس با رویکرد روان‌شناختی، با بهره جُستن از روان‌شناسی «اکولوژیک» و نگره‌ی «بارکر»، تأثیر محیط و معماری فضاهای آموزشی بر یادگیری و همچنین تأثیر دوسویه‌ی انسان و محیط از نظر اندیشمندان بررسی می‌شود. با توجه به این رویکرد، وضعیت مدارس کنونی و رابطه‌ی آن‌ها با جامعه، ارزیابی شده و سرانجام با تبیین رابطه‌ی مدرسه، خانواده و جامعه، چه‌گونگی توسعه‌ی محیط‌های یادگیری پیشنهاد داده می‌شود. ■ کلیدواژه‌ها : فضاهای آموزشی، معماری محیط‌های آموزشی، آموزش، مدرسه، جامعه، تعامل، محیط یادگیری.
|
