رویکرد طراحی جمعی در معماری
* سید غلامرضا اسلامی , پیروز حناچی , حامد کامل نیا , * دانشگاه فردوسی مشهد چکیده : در سالهای اخیر توجه به رویکرد معماری جمعی (Community Architecture)، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، موجب تغییر الگوواره های مشارکتی در معماری گردیده است. این حرکت با بررسی و تحلیل صحیح سعی در کاستن از تاثیر رویکرد های کاذب داشته و در جستجوی بهبود کیفی محیط مصنوع از طریق فهم اجتماعات و ارزشها و خواستهای ایشان می باشد. اصطلاح "معماری جمعی" (Community Architecture) با دیگر رویکرد های مشارکتی مانند "معماری اجتماعی" (Social Architecture) و "معماری مشارکتی" (Participatory Architecture) یکسان قلمداد می شود و به طور عمده همه آنها تحت عنوان معماری مشارکتی خوانده می شوند در حالیکه معماری جمعی در موضوعاتی مانند نگاه به کاربر، رابطه متخصص با کاربر، مقیاس، مکان و کاربری پروژه، سبک معماری و .... با دیگر رویکردهای مشارکتی معماری متمایز است. معماری جمعی از نظر سبک معماری گرایشهای بومی گرایی نوین و ناحیه گرایی را مورد نظر قرار می دهد. "معماری جمعی" از لحاظ سطح و نوع مشارکت با "معماری مشارکتی" و "معماری اجتماعی" متفاوت است بطوری که این رویکرد بیشتر مبتنی بر باورها، ارزشها و نیازهای جمعی مشترکی است که از طریق درک الگوهای رفتاری و در یک اجتماع با ویژگیهای معین و با تکیه بر عامل "احساس جمعی" تحقق می پذیرد. مجله هنرهای زیبا شماره 39 پاییز 88
|
