www.iiiWe.com » تقویت زمینه‌گرایی در فرآیند برنامه‌دهی معماری

 مقالات   
 


 تقویت زمینه‌گرایی در فرآیند برنامه‌دهی معماری

 نام مقاله : بررسی رویکردهای گوناگونِ سازگاری با زمینه برای تقویت جایگاه زمینه‌گرایی در فرآیند برنامه‌دهی معماری پدیدآورنده : الناز ایمانی...

ارسال کننده: امیر یاشار فیلا
تاریخ ارسال: یکشنبه 12 مهر 1394

نام مقاله : بررسی رویکردهای گوناگونِ سازگاری با زمینه برای تقویت جایگاه زمینه‌گرایی در فرآیند برنامه‌دهی معماری
پدیدآورنده : الناز ایمانی

انتشاریافته در : نشریه‌ی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران (شماره‌ی 10، پاییز و زمستان 1394)
شمار صفحه‌ها : 16
فرمت : PDF
اندازه‌ی فایل : 588 کیلوبایت

چکیده :
زمینه‌گرایی و دریافتن پیام آن، ضرورتی در فرآیند طراحی پروژه‌هایی است که می‌خواهند در راستای توسعه‌ی پایدار گام بردارند. گذشته از بُعد کالبدی، جنبه‌هایی دیگر نیز در این حوزه مطرح است که به‌منظور اصلاح و بهبود تعامل با بستر لازم است از مرحله‌ی آغازین برنامه‌دهی معماری، درباره‌ی تحقق آن‌ها در پروژه‌های امروزی مطالعه گردد. هدف اصلی این پژوهش تلاشی برای شناخت روش‌ها و چه‌گونگی ایجاد تعاملی هدفمند با زمینه، در راستای تبیین جایگاه زمینه‌گرایی در نظام برنامه‌دهی معماری است. این تحقیق بر پایه‌ی روش تحلیل محتوای کیفی با رویکرد جهت‌دار انجام گرفته است. با مطالعه‌ی مؤلفه‌های مربوط به زمینه به‌عنوان واحدهای سطوح انتزاع و عوامل مطرح در برنامه‌دهی معماری به‌عنوان واحدهای معنا، راهکارهای ایجاد هماهنگی میان آن‌ها در نمونه های موردیِ پژوهش با رویکرد جهت‌دار بررسی شده‌اند. از این رو، نمونه‌ها از جامعه‌ی گسترده‌ای برگزیده شده‌اند تا نتایج و معیارهای به‌دست‌آمده، جامعیت کافی را دارا باشند. بهره جُستن از تجربیات دیگر کشورها، انتخاب راهبردهایی درخور را سبب می‌شود و خروجی کاربردی از این تجربیات، ضامن تداوم و استقبال از تکرار آن‌ها در موارد همانند است.
بر پایه‌ی نتایج تحقیق، معماری زمینه‌گرا نه تأکید بر تقلید دارد و نه مانع نوآوری و خلاقیت است. هدفش ایجاد ارتباطی به‌تر میان معماری و زمینه است، که جنبه‌های زیبایی‌شناختی و معنایی در آن اهمیت فراوان دارند. بر پایه‌ی مقایسه‌ی شاخص‌ها و حوزه‌های مطرح در بحث زمینه‌گرایی و مراحل موجود در برنامه‌دهی معماری، افزون بر تعریف عمیق‌تر خلاقیتِ معمارانه، باید چه‌گونگی نگرش معماران، مخاطبان و کارفرمایان به این حوزه تغییر یابد. الهام گرفتن از روحیه‌ی مکان در کنار توجه به روحیه‌ی زمان، توجه به ویژگی‌های جغرافیایی، اقلیمی، کالبدی، چشم‌اندازی و اجتماعی بستر، آموزش درستِ معماران و گفتمان معمار، مخاطب و کارفرما، از نتایجی است که باید در جامعه‌ی معاصر ایران، در برنامه‌دهی معماری همواره مد نظر قرار گیرد، تا با حضور آن‌ها، محیط مطلوب در معماری و در مقیاس کلان‌تر از معماری تعریف گردد.

کلیدواژه‌ها :
معماری، زمینه‌ی طراحی، برنامه‌دهی معماری، توسعه‌ی پایدار ، جامعه‌ی معاصر.
 
 نظرات