با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله : زبان تداوم در معماری پدیدآورنده : حجت قیاسوند ارائه‌شده در : ماه‌نامه‌ی «راه و ساختمان» (شهریور ۱۳۹۳) شمار صفحه‌ها : ۵ اندازه‌ی فایل : ۲۰۵ کیلوبایت چکیده : این نوشتار از مقالات تحلیلی است که کوشیده شده است با تکیه بر منابع معتبر و با تکنیک مطالعات کتابخانه‌ای، مسأله‌ی تداوم در معماری ایران را با دو رویکرد سنتی و هرمنوتیک (زبانی که می‌توان این مسأله را در آن مطرح کرد) بررسی شود. از آن رو که معماری گذشته‌ی ایران سرشار از معانی و مفاهیم نهفته بر پایه‌ی فرهنگ و جهان‌بینی آن دوران می‌باشد، از یک تداومی برخوردار بوده که از هنگام ورود مدرنیسم با یک انقطاع در طول تاریخ روبه‌رو شد. تداوم نداشتنِ معماری گذشته و اکنونِ ایران از مباحث معماری است که ما را از هویت خود دور کرده است و هم‌اکنون از چالش‌های کشورهای سنتی در رویارویی سنت و مدرنیسم می‌باشد که مورد توجه بسیار بوده است. در این نوشتار زبان تداوم از دو رویکرد بررسی شده است: رویکرد نخست، سنت و سنت معماری اسلامی، چنان‌که سنت در سراسر یک دوره‌ی تاریخ انسانی و از طریق انتقال یا احیا تداوم یافته است، از دیدگاه سنت به مسأله پرداخته شده است. رویکرد دوم، بحث هرمنوتیک، هنر تأویل و پدیدارشناسی در معماری است. این ویژگی هرمنوتیکی مساله می‌باشد؛ که حقیقتی است که در هر زمان، ظهوری دگرگون پیدا می کند و در نهایت با مسأله‌ی تداوم و فرضیات مسأله به این نتیجه می‌رسیم که: از این دیدگاه، طراحی امری است که با تأویل و تفسیر انسانی همراه است و نگاه هرمنوتیکی و تأویلی به معماری سنتی ایران در غالب مفاهیم پیوستگی فضایی، مکان، هندسه‌ی سطوح و نور می‌تواند در طراحی همراه ما باشد. کلیدواژه‌ها : معماری گذشته‌ی ایران، تداوم، سنت، هرمنوتیک، پدیدارشناسی، تأویل.
|
