تفکر ھایدگر بر معماری بخش دوم ھستی شناسی مکان، شعروارگی سکونت و خاطره جمعی
نوشته کریستین نوربرگ شولتز برگردانی از آرش بصیرت زمانی که ھایدگر، سراغاز کار ھنری را نوشت ھنوز مفھوم چھارْپوش را تدقیق نکرده بود، اگرچه در توصیف معبد یونانی ھمه عناصر حضور دارند: ایزدان، میرایان، زمین و تلویحا اسمان. معبد در قامت یک چیز با تمامی این چھار پوش گره می خورد و ان ھا را انگونه که ھستند اشکار می سازد و ھم زمان ان ھا را در قالب "پوشی ساده" به وحدت می رساند. معبد انسانْ ساخت است وبر اساس برنامه ای از پیش مدون خلق شده تا جھان را اشکار سازد. چیزھای طبیعی، اما، ھمچنین ھم آیندْسازِ چھارْپوش اند و به دنبال تفسیری اند که شیئیت شان را اشکار می سازد. این اشکارگی [به طور خاص] در قالب شعر حادث می شود و به طور عام درزبان با نامیدن ھستنده ھا برای اول بار، از اغاز ان ھا را به ساحت واژه اورد و " iii." زبان که "خودش در معنای ذاتی اش شعر استiv". ظاھر ساخت
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
