عنوان مقاله:
نظم، عنصر اصلی در تحلیل علمی منظر خیابان نویسندگان: محمد آتشین‌بار، سید امیر منصوری، مهدی شیبانی چکیده: خیابان مبحث مورد علاقه اکثر نظریه‌پردازان در حوزه‌های مختلف است. تفاوت دیدگاه‌ها در این زمینه باعث شده تعاریف و به دنبال آن روش‌های متفاوت برای مداخله در خیابان ارائه شود : کالبدی (لینچ، ۱۹۶۰ و کالن، ۱۹۶1 و بیکن، ۱۹۷۶)، زیباشناسی (کبلانس، ۱۹۹۸)، اجتماعی (جیکوبز، ۱۹۶۱)، فرهنگی (لمنورل، ۱۹۹۴)، سیاسی (مارکس، ۱۸۷۰) یا تاریخی (نیکولو، ۱۹۹۵)؛ و به موازات آن دیگر محققین به دنبال راهکار جدید برای مداخله در خیابان باشند. از رویکردهای اخیر، کمی‌کردن کیفیت‌های شهر است که دستور کار دانش منظر شهری قرار گرفته و یکی از ابزارهای آن نگرش سیستمی است. بر این اساس، نظریه‌پردازان با نگاه سیستمی به شهر سعی در ارائه یک بستر علمی برای تحلیل سازمان فضایی شهر و نقش آن در تولید منظر شهری داشته‌اند. از آن‌جا که خیابان، مهم‌ترین عنصر کیفی و کمی در تشکیل سازمان فضایی شهر محسوب می‌شود، کمی‌کردن کیفیت‌های آن از طریق برخورد سیستمی، چارچوبی علمی را برای مطالعه و طراحی در اختیار قرار می‌دهد. این مقاله در صدد است با استعانت از بنیان نظری نگرش سیستمی به بررسی و تبیین جایگاه نظم در تحلیل منظر خیابان پرداخته و تعاریفی مشخص از نظم خیابان و نقش آن در تولید منظر خیابان ارائه دهد. کلیدواژگان: سازمان فضایی، منظر خیابان، نگرش سیستمی، نظم فصلنامه علمی پژوهشی مرکز پژوهشی هنر معماری و شهرسازی نظر دوره 9، شماره 23، زمستان 1391، صفحه 93-102
|
