ﺑﺮای ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻴﺮورقﻫﺎ، ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺟﺎن ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع زﻳﺎد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ﻛﺎﻫﺶ وزن، ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺟﺎنﺗﻴﺮورقﻫﺎ را ﻛﻢ در ﻧﻈﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ.
از اﻳﻦرو ﻗﺒﻞ از ﻓﺮا رﺳﻴﺪن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ، ﺻﻔﺤﻪ ﺟﺎن ﺗﻴﺮورق ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﺑﺮﺷﻲدﭼﺎر ﻛﻤﺎﻧﺶ و ﻳﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮد. در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺗﻴﺮورقﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺤﻠﻴﻞ اﺟﺰای ﻣﺤﺪود ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻤﺎﻧﺸﻲ ﺗﻴﺮورقﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ در آن اﺗﺼﺎل ﺟﺎن ﺑﻪ ﺑﺎلﻫﺎ ﺑﻪﺻﻮرت ﮔﻴﺮدار ﻓﺮض ﻣﻲﺷﻮد، ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ اﺳﺖ و اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻧﻈﺮﻳﻪﻫﺎی راﻳﺞ، اﺗﺼﺎل ﺟﺎن ﺑﻪ ﺑﺎلﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرتﺳﺎده ﻓﺮض ﻣﻲﮔﺮدد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺤﻠﻴﻞ اﺟﺰای ﻣﺤﺪود ﻏﻴﺮﺧﻄﻲ ﺗﻴﺮورقﻫﺎی دارای ﺑﺎزﺷﻮی ﻣﺪور ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎاﻓﺰاﻳﺶ ﻻﻏﺮی ﺗﻴﺮورق و اﺑﻌﺎد ﻧﺴﺒﻲ ﺑﺎزﺷﻮ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. اﻳﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ 50 درﺻﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ اوﻟﻴﻪﺑﺮﺳﺪ. ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﻛﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺻﻮرت اﻓﺰاﻳﺶ ﺻﻠﺒﻴﺖ ﻧﺴﺒﻲ ﺑﺎل، ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺗﻴﺮورقﻫﺎدر اﺛﺮ وﺟﻮد ﺑﺎزﺷﻮ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ دﻻﻳﻞ اﺟﺮاﻳﻲ اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 30 درﺻﺪ ﺟﺒﺮان ﻣﻲﮔﺮدد
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
