بررسی سامانه ھای ارزیابی کیفیت ساختمان در سایر کشورھا
نوشته ی مسعود اکبری یگانه بخش مسکن را می توان یکی از مھم ترین بخش ھای توسعه در یک جامعه دانست. این بخش با ابعاد وسیع اقتصادی، اجتماعی، فرھنگی، زیست محیطی و کالبدی خود، اثرات گسترده ای بر ارائه ویژگی ھا و سیمای جامعه به مفھوم عام دارد. از یک سو، اھمیت اقتصادی و اجتماعی مسکن، این بخش را کانون توجھات عمومی قرار داده است. مسکن امری چندوجھی است و از دیدگاه ھای گوناگون از جمله معماری،فنون احداث بنا، تأسیسات، ھزینه زمین و ساختمان، اعتبارات مسکن، قوانین و مقررات ناظر بر خانه سازی و غیره قابل بررسی است. برای عملکرد صحیح مسکن و واحدھای مسکونی در ھر منطقه از کشور، بایستی واحدھای مسکونی با خصوصیات سنتی و خلق و خوی مردم، وضعیت آب و ھوایی منطقه، تعداد افرادی که در واحدھای مسکونی سکنی می گزینند، جنس ساختمان و نیاز کاربران ساختمان از یک فضای راحت که با خصوصیات اجتماعی و اقتصادی آنان وفق دارد، منطبق باشد. علاوه بر این، نیاز به مسکن سالم، بیش از نیاز به سقفی بر سر است و ضرورت ھای دیگری را نیز در بر می گیرد که از آن جمله می توان به فضای کلی، دسترسی ارتباطی، استحکام بنا، تأسیسات بھداشتی و روشنایی و حرارتی و آب و محیط دارای کیفیت اشاره کرد. در اکثر کشورھای جھان، میزان متوسط مصرف انرژی در ساختمان به ازای ھر مترمربع در حدود 170 کیلووات ساعت است، اما در کشور ما به طور متوسط میزان مصرف انرژی در ساختمان ھا به ازای ھرمترمربع در حدود 400 کیلووات ساعت است که این میزان در حدود 2.5 برابر متوسط مصرف جھانی است
|
