■ عنوان مقاله: امکان‌سنجی استفاده از سربار مصنوعی برای کاهش عمق شفت ورودی ماشین حفار مکانیزه
(مطالعه‌ی موردی: شفت غربی خط ۲ قطار شهری تبریز) ■ نویسندگان: هوشنگ کاتبی، امیرحسن رضایی، مسعود حاجی‌علیلو بناب، ابوالفضل تاری‌فر ■ انتشاریافته در: نشریه‌ی «مهندسی تونل و فضاهای زیرزمینی»، دوره‌ی ۳، شماره‌ی ۲، زمستان ۱۳۹۳. ■ چکیده : ونلسازی مکانیزه به دلیل مزایای فراوان نسبت به روشهای حفاری سنتی بعنوان مهمترین روش تونلسازی دهه های اخیر، بویژه در مناطق شهری، مطرح شده است. معمولا در پروژه های حفاری مکانیزه برای شروع عملیات حفاری از شفتهای ورودی استفاده می شود. احداث این شفتها در برخی شرایط ژئوتکنیکی زمین و بویژه با وجود آب زیرزمینی، با مشکلات اجرایی همراه بوده و از نظر اقتصادی نیز هزینه بالایی در بر خواهد داشت. این امر با گسترش روزافزون کاربرد تونلهای با قطر زیاد که نیازمند سربار بیشتر و در نتیجه شفتهای عمیق تر می باشند بیشتر قابل توجه است. کاربرد سرباره مصنوعی در مواردی که فضای مناسب وجود داشته باشد می تواند بعنوان یک راهکار جایگزین سبب کاهش عمق ترانشه مورد نیاز شود. در تحقیق حاضر با مدلسازی عددی سه بعدی با استفاده از نرم افزار المان محدود ABAQUS، کاربرد سرباره مصنوعی با مصالح خاک- سیمان به منظور کاهش عمق شفت ورودی ماشین حفار در شفت غربی پروژه خط ۲ مترو تبریز، بصورت موردی امکان سنجی شده است. بر اساس نتایج حاصل و بررسی پایداری کلی شفت، نشست ایجاد شده در سطح سرباره و انحراف احتمالی دستگاه بطور موفقیت آمیزی می توان از سرباره مصنوعی برای کاهش عمق شفت ورودی استفاده کرد. ■ کلیدواژه‌ها : تونلسازی مکانیزه، مدلسازی عددی، سرباره‌ی مصنوعی، شفت ورودی ماشین حفار، ABAQUS.
|
