نام مقاله : سازوکار ارزیابی بیرونی برنامههای آموزش مهندسی ایران پدیدآورنده : حسین معماریان انتشاریافته در : فصل‌نامه‌ی «آموزش مهندسی ایران» (شماره‌ی ۶۴، زمستان ۱۳۹۳) شمار صفحه‌ها : ۲۲ فرمت : PDF اندازه‌ی فایل : ۲۷۰ کیلوبایت چکیده : در یکی دو دهه‌ی گذشته خیزشی جهانی برای بازنگری آموزش مهندسی، ارزش‌یابیِ دستاوردها و نتایج آن و ایجاد همگرایی میان ارزش‌یابی‌های انجام‌گرفته در کشورهای گوناگون پدید آمده است. اصل مورد توافق در تقریباً همه‌ی این بررسی‌ها، برداشتن تمرکز از ورودی‌های آموزش (آنچه دانشگاه عرضه می‌کند) و تمرکز آن بر بُرون‌دادها (آنچه دانشجویان به دست آورده‌اند) بوده است. از همین رو، کمینه‌ی دستاوردهای مورد انتظار از یک دانش‌آموخته‌ی مهندسی تعیین شده است. توافق درباره‌ی دستاوردهای پایه‌ی آموزش مهندسی، زمینه‌ی لازم را برای دست‌یابی به الگوی یکنواخت ارزش‌یابی این برنامهها در سطح جهانی فراهم آورده است. ارزش‌یابی آموزش مهندسی معمولاً در دو گامِ ارزیابیِ درونی و بیرونی انجام می‌گیرد. ارزیابیِ درونی را خود مراکز آموزشی و ارزیابیِ بیرونی را بنیادهای ناوابسته‌ی ملی انجام میدهند. ارزیابیِ بیرونی هنگامی پیروزمندانه است که بر شالوده‌ی استانداردی مشخص و به گونه‌ای یکنواخت و بی‌نظر انجام پذیرد، تا نتایج و دستاوردهای آن بتواند مورد تأیید همه‌ی طرف‌های ذینفع قرار گیرد. به دنبال پایه‌گذاری مؤسسه‌ی ارزش‌یابی آموزش مهندسی ایران در سال ۱۳۹۰، فرآیند ارزش‌یابی برنامههای آموزش مهندسی کشور تهیه شد. در این مقاله، سازوکار طراحی‌شده برای ارزیابیِ بیرونی برنامههای آموزش مهندسی کشور عرضه شده است. کلیدواژه‌ها : آموزش مهندسی، برنامه‌ی آموزش کارشناسی مهندسی، ارزش‌یابی، ارزیابیِ درونی، ارزیابیِ بیرونی.
|
