عنوان مقاله:
بررسی عامل های اثرگذار بر کارکرد روش شیارزنی برای در اختیار گرفتن جداشدگی ورق FRP از سطح بتن نویسندگان: داوود مستوفی نژاد، محمدجواد حاج رسولی ها چکیده: آماده نبودن سطح بتن برای پیوند مناسب بین سطح بتن و ورق مرکب FRP از جمله دلیل های مهم جداشدگی این ورق ها از سطح بتن به شمار می رود. این مساله به شکست زودرس و غیراقتصادی عضو سازه ای می انجامد. بنابراین امروزه پیش از چسباندن ورق FRP به سطح بتن برای مقاوم سازی، آماده سازی سطحی انجام می شود. ولی آماده سازی سطحی بتن با دشواری هایی مانند هزینه کار و آلودگی زیست محیطی روبروست؛ در همین راستا از مدتی پیش پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان، روش شیارزنی را به عنوان جایگزینی مناسب برای آمادسازی سطحی پیشنهاد دادند. در این مقاله میزان اثرگذاری عامل های عمق و عرض شیار بر کارآیی روش نوین شیارزنی برای در اختیار گرفتن جداشدگی ورق FRP بررسی می شود. نمونه های موجود در آزمایشگاه 33 نمونه منشوری غیرمسلح با ابعاد 500 ×100 ×100 میلی متر می باشند. نخست، بر روی سطح همه نمونه ها 2 شیار با طول، عرض و عمق مشخص ایجاد و سپس داخل شیارها به طور کامل با اپوکسی مناسب پر شد. همه نمونه ها با ورقه های CFRP مسلح و با آزمایش خمش 4 نقطه ای آزموده شدند. نتیجه های این پژوهش نشان داد که اثر افزایش عرض شیارها بیش از افزایش عمق می باشد. همچنین می توان با انتخاب عمق و عرض شیار معین، از جداشدگی سطحی ورق به طور کامل پیشگیری کرد و یا تا اندازه زیادی سبب دیرکرد در پدیدآمدن جداشدگی شد. کلیدواژگان: ورق کامپوزیتی FRP، آماده سازی سطحی، جداشدگی سطحی، روش شیارزنی نشریه مهندسی عمران سال بیست و دوم، شماره دو، 1390
|
