عنوان مقاله:
بهینه سازی سازه های فضاکار با در نظر گرفتن احتمال خرابی اعضا و گره ها به کمک الگوریتم وراثتی اصلاح شده نویسندگان: محمدرضا قاسمی، محمدرضا مستخدمین حسینی چکیده : در این تحقیق هدف بهینه سازی وزن سازه های فضاکار با استفاده از نظریه قابلیت اعتماد می باشد. با توجه به اینکه در عمل، خرابی سازه علاوه بر این که از ناحیه عضو رخ می دهد ممکن است از محل گره ها نیز به وقوع به پیوندد بنابراین علاوه بر احتمال خرابی اعضا، احتمال خرابی گره ها نیز در فرآیند بهینه یابی وزن سازه های خرپایی و فضاکار منظور شده و فرمول بندی دیگری جهت آن ارایه گردیده است. منظور از خرابی گره این است که تغییر مکان گره در یک راستا، از تغییر مکان مجاز گره در آن راستا تجاوز نماید. در فرآیند بهینه یابی، اثر پارامترهای مختلف احتمال اندیشانه نظیر بارگذاری، تنش تسلیم، مدول الاستیسیته و سطح مقطع اعضای سازه نیز در نظر گرفته شده است. البته در مثال های عددی انجام یافته در این تحقیق فرض شده است که تمامی متغیرهای احتمال اندیشانه از نظر آماری مستقل از یک دیگر بوده و دارای تابع توزیع نرمال باشند. هم چنین در این تحقیق، جهت بهینه یابی از الگوریتم وراثتی اصلاح شده استفاده گردیده است. از آن جا که محاسبات روش وراثتی در هر مرحله بر زیر مجموعه ای از دامنه تابع انجام می شود، احتمال هم گرایی آن در بهینه کلی تابع هدف افزایش یافته و از هم گرایی موضعی جلوگیری می نماید. هم چنین استقلال محاسبات این الگوریتم از مشتق تابع هدف و قیود حاکم، باعث سازگاری آن با توابع گسسته می گردد. تحقیق اخیر نشان می دهدکه با افزایش احتمال خرابی مجاز اعضا، گره ها و یا کل سازه، وزن بهینه سازه کاهش می یابد، اما با افزایش ضرایب پراکندگی بار و یا تنش تسلیم، وزن بهینه سازه نیز افزایش خواهد یافت. کلید واژه ها : احتمال خرابی عضو و گره، بهینه سازی، سازه های فضاکار، الگوریتم وراثتی اصلاح شده.
|
