نام مقاله : بررسی ویژگی‌ها و کاربرد بتن SCC و مقایسه‌ی آن با بتن معمولی ـ بخش پنجم پدیدآورنده : محمدرضا رنجبر انتشاریافته در : ماه‌نامه‌ی «راه و ساختمان» (تیر ۱۳۹۴) شمار صفحه‌ها : ۱۰ اندازه‌ی فایل : ۶۲۰ کیلوبایت چکیده : گفتیم که بتن خودتراکم در سال ۱۹۸۶ از سوی «پروفسور اوکامورا» از دانشگاه کوچی پیشنهاد شد؛ سپس در کشورهای دیگر گسترش یافت. در دو دهه‌ی اخیر این گونه بتن به گونه‌ای فزاینده در صنعت ساخت‌و‌ساز به کار گرفته شده است. به‌کارگیریِ بتن خودتراکم اجازه می‌دهد در جاهایی که امکان تراکمِ کافی به دلیل آرماتورهای زیاد وجود ندارد یا دسترسی به محل بتن‌ریزی دشوار است، بتن‌ریزی بی نیاز به تراکم انجام پذیرد و مقدار هوای تصادفی در بتن به کم‌ترین اندازه برسد. این گونه بتن تحت اثر وزن خود روان می‌شود و نیازی به متراکم‌سازیِ درونی و بیرونی ندارد. با به‌کارگیریِ این نوع بتن می‌توان بر گرفتاری‌هایی که ناشی از نبود تراکم مناسب در سازه‌های بتنی است، چیره شد. این ویژگی‌ها زمینه‌ساز گسترش روزافزونِ کاربرد این بتن شده است. از آن رو که مواد تشکیل‌دهنده و نسبت‌های اختلاط این نوع بتن با بتن معمولی متفاوت است، بدیهی است که ویژگی‌های مکانیکی و سازه‌ایِ آن نیز متفاوت خواهد بود. بنابرابن، لازم است که مطالعات و بررسی‌های بیش‌تری روی خواص مقاومتی این نوع بتن انجام بگیرد. در این پژوهش، نمونه‌های بتن معمولی و خودتراکم که دارای مقاومت فشاری یکسان هستند، از لحاظ مقاومت کششی و مقاومت برشی مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفته‌اند؛ به این شیوه که ۱۱ نوع بتن خودتراکم و ۱۱ نوع بتن معمولی با طرح اختلاط‌های گوناگون تهیه و مشخصات مکانیکی آن‌ها تعیین و با هم مقایسه شده‌اند. کلیدواژه‌ها : بتن خودتراکم، سازه‌های بتنی، مقاومت سازه، کاهش تخلخل، مقاومت کششی، مقاومت برشی.
|
