پاسخ لرزه ای ساختمانهای بتن آرمه با سیستم قاب خمشی تحت اثر زمین لرزه ها ی حوزه نزدیک حاوی اثر جهت داری پیشرونده
نویسندگان: علیرضا مرتضایی چکیده در نزدیکی یک گسل فعال، حرکات زمین اساسا متأثر از مکانیزم گسلش، راستای انتشار گسلش نسبت به س اختگاه و تغییرشکل استاتیکی سطح زمین مرتبط با اثرات پرتابی است. این نتایج نزدیکی به منبع تولید زلزله سبب می گردد بیشتر انرژی زلزله ناشی از گسیختگی به صورت یک پالس پریود بلند به سازه برسد. این نوع از حرکات زمین، نیازهای لرزه ای زیادی تولید نموده به گونه ای که سازه را مجبور م ینمایند این انرژی ورودی را با تغییرمکان های نسبتا بزرگی تلف نمایند. برخلاف مشاهدات بعد از زلزله، آیین نامه های طراحی لرز های موجود که بر اساس نظریه های طیف پاسخ، زلزله طراحی را مشخص مینمایند، موضع مشخصی در خصوص حرکات زمین حوزه نزدیک ندارند. اگرچه برخی از دستورالعمل ها و آیین نامه ها پارامترهایی را جهت بزرگنمایی طیف طراحی الاستیک معرفی نموده اند، اما مؤثر بودن این ضرایب بزرگنمایی ثابت در تعیین سطوح شکل پذیری مناسب برای سازه ها و مؤلف ههای سازه ای مستقر در نزدیکی نواحی گسلی قطعی نبوده و جای سؤال دارد . لذا، هدف از این مقاله، تعیین پاسخ ساختمان های بتن آرمه موجود با سیستم قاب خمشی به حرکات زمین حوزه نزدیک است. بدین منظور بررسی اثرات رکوردهای حوزه نزدیک گروهی از زلزله های حوزه نزدیک حاوی اثر جهت داری پیشرونده بر پاسخ سازه ای در نظر گرفته می شوند . این رکوردها در تحلیل های تاریخچه زمانی غیرخطی مورد استفاده قرار گرفته و نتایج آنها با پاسخ ساختمان ها به حرکات زمین حوزه دور مقایسه م ی شوند . مقایسه ای در سطح نیازهای مؤلفه ای، نیازهای طبقه ای و نیازهای کلی سیستم برای انواع مختلف حرکات زمین صورت پذیرفت و نتایج نشان دادند، در حالت زلزله های حوزه نزدیک حاوی اثر جهت داری رکورد زلزله سیلمار در سازه 3 طبقه، رکورد زلزله کپ مندسینو در سازه 6 طبقه و رکورد زلزله بم در سازه 10 طبقه بیشترین تغییرمکان را در ساختمان بوجود می آورند. رکوردهای بم، سیلمار، کپ مندسینو و رینالدی تأثیرات مدهای بالاتر را بیشتر به سازه اعمال می نمایند که نتیجه آن افزایش نیازها در طبقات فوقانی و میانی است. چهارمین کنفرانس ملی سالیانه بتن ایران – تهران – 15 مهرماه 1391
|
