عنوان مقاله:
تقویت تیرورق ها در برابر بار‌های موضعی نویسندگان: فرزاد شهابیان، مهدی شاهسوندی چکیده: در قسمت های مختلف تیرورق ها، ممکن است بار‌های بزرگی وجود داشته باشند که در نظر نگرفتن اثرات موضعی آنها در طراحی، می تواند منجر به خرابی تیرورق گردد. این گونه بار‌ها را که در یک محدوده کوچک بر تیر اثر می کنند، بار‌های موضعی(patch loading) می نامند. بار‌های موضعی یکی از چندین نوع بارگذاری است که می تواند باعث بروز ناپایداری در جان تیرورق شود؛ هر چند با پیش بینی یک جفت سخت کننده فشاری عرضی (قائم) در محل اعمال این گونه بار‌ها، می توان از بروز این ناپایداری جلوگیری کرد؛ ولی در بعضی سازه ها نظیر پل، نمی توان در تمام طول تیر، سخت کننده تعبیه کرد. یکی از راه های تقویت این گونه تیرورق ها، استفاده از سخت کننده های طولی (افقی) است. در این مقاله، روش های تعیین مقاومت نهایی تیرورق ها تحت اثر بار‌های موضعی، بررسی و مدلی برای تحلیل اجزای محدود آنها به کمک نرم افزار ANSYS ارائه شده، که با نتایج آزمایش های موجود، سازگاری مناسبی دارد. در پژوهش حاضر، تیرورق های تقویت شده با سخت کننده های طولی نیز مدل سازی و تحلیل گردیده است. در ادامه، با استفاده از نتایج حاصل از تحلیل، روابطی برای تعیین مقاومت نهایی این نوع تیرورق ها پیشنهاد گردیده که با نتایج آزمایش های در دسترس، تطابق خوبی دارد. افزون بر این موقعیت بهینه سخت کننده طولی برای بیشترین افزایش در مقاومت نهایی تیرورق تعیین و رابطه ای نیز برای آن ارائه شده که در مقایسه با نتایج تحلیل، از دقت قابل قبولی برخوردار است. کلیدواژگان: تیرورق ها، بار‌های موضعی، سخت کننده های طولی نشریه مهندسی عمران سال بیست و یکم، شماره یک، 1388
|
