با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
■ نام مقاله: جایگاه تفکر خلاق در آموزش مهندسی ■ پدیدآورنده: حسین معماریان ■ انتشاریافته در: نشریه‌ی «آموزش مهندسی ایران»، دوره‌ی ۱۶، شماره‌ی ۶۱، بهار ۱۳۹۳. ■ چکیده : تعریف‌های گوناگونی برای نوآوری و خلاقیت ارائه شده است؛ اما نظر غالب، خلاقیت را تولید چیزی می‌داند که هم نو و بدیع و هم باارزش باشد و این در واقع، هدف اصلی مهندسان در طراحی یا همان اوج فعالیت‌های مهندسی است. پژوهش‌ها نشان داده است که خلاقیت به مواردی همچون سن، آگاهی‌ها و هوش فرد بستگی چندانی ندارد و همه می‌توانند خلاق باشند؛ به شرط آن که شرایط موجود باشد و افراد نیز به این امر باور داشته باشند. بدیهی است که در مسیر یک فرآیند خلاق، موانعی نیز ممکن است وجود داشته باشد. تأکید آموزش سنتی بیش از همه بر گسترش اندیشه‌ی همگرا یا نقاد در فراگیران است. در اثر دگرگونی و تحولی که در روش‌های یاددهی ـ یادگیری در چند دهه‌ی اخیر پدید آمده، گسترش اندیشه‌ی واگرا یا خلاق در فراگیران اندک‌اندک اهمیتِ بیش‌تری یافته است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در آموزش مهندسی ایران بیشتر بر تفکر نقاد تأکید می‌شود و توسعه‌ی اندیشه و تفکر خلاق در دانشجویان، اهمیتِ کم‌تری دارد. این در حالی‌ست که اندیشه و تفکر خلاق نقشی انکارناپذیر در طراحی مهندسی، که اوج فعالیت‌های مهندسان است، دارد. در این نوشتار افزون بر مرور برداشت‌های گوناگونی که از خلاقیت فردی و گروهی وجود دارد، با در نظر گرفتنِ تجربه‌های نوین جهانی در زمینه‌ی فرآیند یاددهی ـ یادگیری، پیشنهادهایی برای توجه بیشتر به تفکر خلاق در آموزش مهندسی ایران و همچنین روش‌هایی برای برانگیختن نوآوری و خلاقیت در دانشجویانِ رشته‌های مهندسی کشور ارائه شده است. ■ کلیدواژگان : خلاقیت، آموزش مهندسی، طراحی مهندسی، تفکر نقاد و همگرا، تفکر خلاق و واگرا، ایران.
|
