■ نام مقاله: سازکار ارزیابی بیرونی برنامه‌های آموزش مهندسی ایران
■ نگارنده: حسین معماریان ■ انتشاریافته در: فصل‌نامه‌ی «آموزش مهندسی ایران»، دوره‌ی ۱۶، شماره‌ی پیاپی: ۶۴، زمستان ۱۳۹۳. ■ چکیده : در یکی دو دهه‌ی گذشته خیزشی جهانی برای بازنگری آموزش مهندسی، ارزشیابی نتایج آن و ایجاد همگرایی میان ارزشیابی‌های انجام‌گرفته در کشورهای گوناگون پدید آمده است. اصل توافق‌شده در تقریباً همه‌ی این بررسی‌ها، برداشتن تمرکز از ورودی‌های آموزش (آنچه دانشگاه عرضه می‌کند) و تمرکز آن بر خروجی‌ها (آنچه دانشجویانبه دست می‌آورند) بوده است. بدین‌منظور، کمینه دستاوردهای مورد انتظار از یک دانش‌آموخته‌ی مهندسی تعیین شده است. توافق درباره‌ی دستاوردهای پایه‌ی آموزش مهندسی، زمینه‌ی لازم را برای دستیابی به الگوی یکنواخت ارزشیابی این برنامه‌ها در سطح جهانی فراهم کرده است. ارزشیابی آموزش مهندسی معمولاً در دو مرحله‌ی ارزیابی درونی و بیرونی انجام می‌پذیرد. ارزیابی درونی را خود مراکز آموزشی و ارزیابی بیرونی را بنیادهای مستقل ملی انجام می‌دهند. ارزیابی بیرونی زمانی موفق است که بر مبنای استانداردی مشخص و به صورتی یکنواخت و بی‌نظر انجام گیرد، تا نتایج آن بتواند مورد تأیید همه‌ی طرف‌های ذی‌نفع قرارگیرد. به‌دنبال پایه‌گذاری مؤسسه‌ی ارزشیابی آموزش مهندسی ایران در سال ۱۳۹۰، فرایند ارزشیابی برنامه‌های آموزش مهندسی کشور تهیه شد. در این مقاله سازکار طراحی‌شده برای ارزیابی بیرونی برنامه‌های آموزش مهندسی کشور عرضه شده است. ■ کلیدواژه‌ها : آموزش مهندسی، برنامه‌ی آموزش کارشناسی مهندسی، ارزشیابی، ارزیابی درونی، ارزیابی بیرونی.
|
