www.iiiWe.com » نقاط پایش تغییر شکل در شبکه‌های ژئودزی

 مقالات   
 


 نقاط پایش تغییر شکل در شبکه‌های ژئودزی

نام مقاله: کشف نقاط ناپایدار در شبکه‌های ژئودزی پایش تغییر شکل به روش آنالیز زیرشبکه / پدیدآورندگان: پیمان جوادی، بهزاد وثوقی ...

ارسال کننده: امیر یاشار فیلا
تاریخ ارسال: دوشنبه 5 شهریور 1403
برای دریافت فایلها باید از نرم افزار های ویژه دانلود استفاده نمایید. (برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید)
نام مقاله: کشف نقاط ناپایدار در شبکه‌های ژئودزی پایش تغییر شکل به روش آنالیز زیرشبکه
پدیدآورندگان: پیمان جوادی، بهزاد وثوقی
انتشاریافته در: نشریه‌ی علمی ـ ترویجی «مهندسی نقشه‌برداری و اطلاعات مکانی»، دوره‌ی ۷، شماره‌ی ۲، ۳-۱۳۹۵.

چکیده :
در سازه‌های مهندسی و مطالعه تغییر شکل زمین، کنترل جابجایی‌ها از اهمیت خاصی برخوردار است. بدین منظور لازم است در منطقه مورد بررسی شبکه‌های میکروژئودزی ایجاد گردند. یکی از مسائل مهم در شبکه‌های میکروژئودزی کشف نقاط ناپایدار شبکه می‌باشد. از جمله روش‌های کلاسیک آشکارسازی نقاط ناپایدار می‌توان به روش تست ثبات کلی و روش مینیمم‌سازی نرم اول اشاره نمود. در تحقیقات انجام یافته در این خصوص، نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهند زمانی که بردار جابه‌جایی نقاط کوچک باشد، تعداد کشف صحیح نقاط جابه‌جاشده با استفاده از روش‌های معمول آنالیز تغییر شکل کمتر از تعداد نقاطی است که واقعاً جابجا شده‌اند. دلیل آن می‌تواند خاصیت پخش‌کنندگی روش تخمین کمترین مربعات باشد.
حال با توجه نتایج تحقیقات اخیر در زمینه کشف نقاط ناپایدار شبکه، ایده‌ای که به منظور مقابله با این محدودیت مطرح می‌شود، استفاده از آنالیز زیرشبکه است. در این حالت شبکه کنترل جابه‌جایی به چند زیرشبکه که شامل یک نقطه موضوع و سایر نقاط مرجع باشد تقسیم می‌شود. در واقع به تعداد نقاط ناپایدار زیرشبکه تشکیل خواهد شد. در این روش در شبکه کلی در ابتدا با استفاده از روش‌های کلاسیک آشکارسازی، نقاط پایدار و ناپایدار شناسایی می‌شوند. سپس با تقسیم شبکه کلی به زیرشبکه، هر زیرشبکه بطور جداگانه سرشکن شده و نقاط ناپایدار آن کشف خواهد شد. بنابراین ارتباط بین نقاط ناپایدار از یکدیگر قطع شده و اثر پخش‌کنندگی کمترین مربعات کاهش می‌یابد. در این مقاله این روش در یک شبکه شبیه‌سازی‌شده و یک شبکه واقعی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می‌دهند که استفاده از روش آنالیز زیرشبکه در مقایسه با روش تست ثبات کلی شبکه باعث بهبود نتایج در کشف صحیح نقاط ناپایدار خواهد شد. این بهبود در همه حالت‌های شبیه‌سازی‌شده به طور متوسط حدود 35درصد است. در مقابل بهبود نتایج روش زیرشبکه نسبت به روش مینیمم سازی نرم اول در حد یک درصد است که نمی‌توان آن را قابل قبول دانست. در ادامه الگوریتم‌های کشف نقاط ناپایدار در روش‌های رایج و روش آنالیز زیرشبکه بر روی مشاهدات یک شبکه واقعی پیاده‌سازی شد که نتایج حاصل، در تطابق با نتایج شبکه شبیه‌سازی‌شده می‌باشد.

واژه‌های کلیدی :
کنترل جابه‌جایی، آزمون ثبات کلی، مینیمم‌سازی نرم آغازین، آنالیز زیرشبکه.



 
 نظرات