با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله: توسعهی شهری مبتنی بر ترکیب کاربریها؛ مروری بر ادبیات دانشگاهی آن در ایران پدیدآورندگان: رسول فرجام ، محمد سلیمانی ، سیمین تولایی ، مجتبا رفیعیان ، علی موحد انتشاریافته در: مجلهی «پژوهش و برنامهریزی شهری» (شمارهی ۱۲، بهار ۱۳۹۲) شمار صفحهها: ۲۶ فرمت: PDF اندازهی فایل: ۲۹۰ کیلوبایت چکیده : توسعهی شهریِ مبتنی بر ترکیب کاربریها، دو ـ سه دههایست که به یکی از مهمترین انگارههای برنامهریزی شهری در کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی تبدیل شده است. این رویکرد از میان مفاهیم نوین توسعهی شهری همچون نوشهرگرایی، توسعهی پایدار، ارتقای رقابتپذیری کاربریهای شهری و رشد هوشمند شهری، پدید آمده است. با نگاهی به طرحهای توسعهی شهری که برای بسیاری از شهرهای کشور، بهویژه کلانشهرها تهیه شده است، میتوان اذعان کرد که تبیین نظری و روششناسانهی این انگاره در ادبیات دانشگاهی توسعهی شهریِ ایران، بسیار کمرنگ بوده است. همین موضوع، با هدف مشخص نمودنِ جایگاه رویکرد یادشده در ادبیات برنامهریزی و توسعهی شهری کشور و تبیین زمینههای بومیسازیِ آن، شالودهی مسألهشناسی این مقاله را تشکیل داده است. برای رسیدن به هدفی که یاد شد، اجزا و محتوای ۱۳۵ مقالهی فارسی که در زمینهی برنامهریزی و توسعهی شهری نگاشته شده و به چاپ رسیدهاند، به روش تحقیق توصیفى ـ تحلیل محتوا و به یاری نرم افزار SPSS، تجزیه و تحلیل شدند. دستاوردهای تجزیه و تحلیل نشان دادند که جایگاه رویکرد نوینِ ترکیب کاربریهای شهری در ادبیات دانشگاهی ایران بسیار نوپاست و بهتازگی در کانون توجهها قرار گرفته است. همچنین، پژوهشگران و گروههای درگیر در مسائل برنامهریزی و توسعهی شهری، تا کنون سهمی متفاوت اما ناچیز در گسارش ادبیاتِ این رویکرد در درون کشور داشتهاند و بیشترین سهم در این باره، به پژوهشگرانِ شهرساز و سپس جغرافیدانان بازمیگردد. تحلیل محتوای مقالهها بهروشنی آشکار ساخت که بیشتر پژوهشگران اگرچه بهطور مستقیم به مباحث مربوط به رویکرد توسعهی شهریِ مبتنی بر اختلاط کاربری نپرداختهاند، اما از لابهلای مطالب آنها ضرورتِ بهکارگیریِ رویکرد توسعهی یادشده را در نظام برنامهریزی و توسعهی شهریِ کشور میتوان پیدا کرد. کلیدواژهها : ترکیب کاربریهای شهری، نوشهرگرایی، اختلاط کاربری، نوشهرسازی، رشد هوشمند شهری، برنامهریزی شهری.
|