عنوان مقاله:
اثرات پوزیتیویسم منطقی بر جغرافیا و برنامه ریزی شهری، نمونه شهرهای ایران از سالهای (1390 - 1300) نویسندگان: محمد تقی رضویان، مصطفی خزائی چکیده: در زبان فارسی برای مکتب پوزیتیویسم اصطلاحات گوناگونی بکار رفته است. مانند مکتب تحقق منطقی، تحصل گرایی منطقی، مکتب اصالت علم، پوزیتیویسم منطقی و اصالت تجربه علمی. این مکتب تنها راه شناخت علمی را تجربه می داند و در واقع مقدمات استدلال خود را از تجربه می گیرد. مکتب پوزیتیویسم یکی از بحث برانگیزترین رهیافت ها و نحله های فکری و فلسفی در قرن بیستم بوده است. پوزیتیویسم منطقی در واقع صورت جدیدی ازمکتب پوزیتیویسم است که علاوه بر اعتقاد به یگانگی علوم به اصل تحقق پذیری (اثبات گرایی) اعتقاد دارد. از نظر شرایط اجتماعی، به یقین اوضاع و احوال پریشان و سرخورده پس از جنگ جهانی اول را یکی از زمینه های گسترش این مکتب فلسفی می توان دانست. که بعدها توسط حلقه وین بسط وگسترش یافت و به صورت یک مکتب فلسفی درآمد و از دهه 1950 تا 1970 به صورت نگرشی غالب بر مباحث جغرافیایی وبه ویژه جغرافیای شهری سایه افکند و در نتیجه باعث تغییر مسیر حرکت جغرافیا از یک حالت توصیفی به یک حالت کمی و پوزیتیویستی گردید و یکسری مدلهای ریاضی و آماری در مباحث جغرافیای شهری وارد شدند. در این مقاله ضمن بررسی روند تاثیر گذاری این مکتب بر جغرافیای شهری به صورت عام، به صورت خاص تاثیراتی را که مکتب پوزیتیویسم منطقی در شهر و برنامه ریزی شهری در ایران بر جای گذاشته است بررسی می کنیم. در ادامه مشاهده خواهیم کرد که شهر و برنامه ریزی شهری در ایران با تاثیر پذیری از این مکتب از روند رشد متعادل خود خارج شده و دچار آشفتگی هایی در زمینه های مختلف شده است. کلیدواژگان: پوزیتیویسم، حلقه وین، پوزیتیویسم منطقی، ، شهر، جغرافیا و برنامه ریزی شهری فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس سال سوم، شماره 10، زمستان 1390
|
