هدف این مطالعه، اشاره به حضور دانشهای بومی در شناسایی ارجحیتهای محلی پاسخ‌گو به مشکلات سیمای سرزمین و تعیین نقش اجتماعی گروههای ذی‌نفع در تعالیخواهی کارکرد شبکهسامانههای بومی ـ انسانی محیط است. نام مقاله : چارچوب مفهومی برنامهریزی پایداری محیط، تعالیخواهی عملکرد شبکهسامانههای بومی ـ انسانی پدیدآورنده : دکتر شهیندخت برق جلوه چکیده : در طرح مشکلات محیطی شهرها و منطقه‌های شهری، پیش‌تر برنامههای توسعه‌ی محیط که به دنبال تخریب وسیع ساختارهای طبیعی اعمال میشوند، تداخلی میان اصول ساختاری و اصول بهرهوریِ قلمروهای فضایی پدید میآورند، که در فرجام، هدایت و کنترل کارکردیِ ساختهای فضایی ـ اجتماعی در تولید و بازتولیدِ سامانههای پایدار محیطی را عقیم میسازند. با طرح این مسأله که شبکهبندیِ نوین شهرها و منطقه‌های شهری، گونه‌ی تازه‌ای از پراکندگی سیمای سرزمین‌ها را در رابطه با تبدیل محلهای اسکان طبیعی به اشکالی گوناگون از پایداری سامانههای بومی ـ انسانی محیط میطلبد، هدف این مطالعه، ضمن تأکید بر پیوند دانشهای طبیعی با دانشهای اجتماعی و دانشهای مسئول مدیریت منابع سیمای سرزمین، اشاره به حضور دانشهای بومی در شناسایی ارجحیتهای محلی پاسخ‌گو به مشکلات سیمای سرزمین و تعیین نقش اجتماعی گروههای ذی‌نفع در تعالیخواهی کارکرد شبکهسامانههای بومی ـ انسانی محیط است. روش انجام این مطالعه، برگرفته از نتایج بررسیهای توصیفی ـ استنتاجی، کتابخانهای طرحریزی شده و روش تحلیلی آن استنتاجی ـ مدل‌سازی سازمان‌دهی شده است. فرضیه‌ی تحلیلی آن در راستای «اتحاد میان علم و سیاست محیطی» و بر مبنای «همبستگی میان علوم مختلف محیطی»، درصدد است چارچوبی علمی در ارائه‌ی یک برنامه‌ی عملی معرفی نماید؛ تا ضمن مشخص نمودن طبیعت میان‌دانشی ـ تبادلدانشی مطالعات تغییر بوم‌شناختی ـ انسانشناختی سیمای سرزمین‌ها، مفهوم نوین «تعالییخواهی کارکرد شبکهسامانههای بومی ـ انسانی محیط» در چارچوب مفهومی «برنامهریزی پایداری محیط» را معرفی کند. کلیدواژه‌ها : شبکهسامانههای بومی ، شبکه‌بندی بوم‌شناختی ، سیمای سرزمین‌ها ، مطالعات میان‌دانشی ، تبادل دانش ، فرهنگ فضایی شهرها ، منطقه‌های شهری.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
