با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر، مرتبط با موضوع در دسترس شما خواهد بود.
■ نام مقاله: افزایش حس تعلق به مکان از راه نوسازی بافت فرسوده با توجه به فضای واسط (موردپژوهی: محله‌ی باغ‌شاطر تهران) ■ پدیدآورندگان: زهرا صدریان، باقر حسینی، سعید نوروزیان ملکی ■ انتشاریافته در: نشریه‌ی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران (شماره‌ی ۷، بهار و تابستان ۱۳۹۳) ■ شمار صفحه‌ها: ۱۰ ■ فرمت: PDF ■ اندازه‌ی فایل: ۴۰۸ کیلوبایت ■ چکیده : بافت‌های فرسوده‌ی شهری به دلیل ارزش‌های تاریخی ـ فرهنگی، نیازمند نگه‌داشت، احترام و بازآفرینی‌اند. امروزه باززنده‌سازیِ این بافت‌ها با اصل قرار دادنِ نیاز ساکنان در برقراریِ ارتباط با فضای کالبدی و مباحثی همچون تعلق به مکان، توجه بسیاری از طراحان را جلب کرده است. هدف این نوشتار، یافتن راهکارهای باززنده‌سازیِ بافت فرسوده به‌منظور افزایش حس تعلق به مکانِ ساکنان، با احیای فضای همگانی میان واحدهای مسکونی است. در راستای سنجش معیارهای به‌دست‌آمده، به بررسی موردیِ یک محله‌ی قدیمی در شمال شهر تهران (محله‌ی باغ‌شاطر) پرداخته‌ایم. گردآوریِ داده‌ها به روش مطالعه‌های اسنادی، تحلیل محتوا و سپس ارائه‌ی پرسش‌نامه‌ی بسته به ساکنان بوده است. در پایان، با وزن‌دهی به مؤلفه‌های بررسی برابر با طیف لیکرت، به تحلیل دستاوردها پرداخته‌ایم. یافته‌ها نشان می‌دهند که نوسازی کالبد بافت فرسوده، به‌ویژه در فضاهای همگانی میان بلوک‌های مسکونی با کارهایی همچون کنترل محصوریت، بهره‌گیری از عناصر هویت‌بخش، فراهم آوردنِ بستر حضور عوامل طبیعی و پدید آوردنِ دید و منظر درخور، می‌تواند حس تعلق به مکان را به ساکنان محله‌های قدیمی بازگرداند. ■ کلیدواژه‌ها : تعلق به مکان، نوسازی، بافت فرسوده، فضای میانی (واسط).
|
