رابطه چگونگی قرارگیری ساختمان های بلندمرتبه و منظر شهری
بررسی مسئلة ساختمان های بلند مرتبه در منظر شهری دارای ابعاد مثبت و منفی زیادی است. شناخت این ابعاد می تواند تصمیم گیرندگان را در جهت تقویت ابعاد مثبت و همچنین حذف ابعاد منفی کمک نماید. بر همین اساس، تحقیق حاضر به بررسی جایگاه ساختمانهای بلند مرتبه در منظر شهری با هدف روش نتر ساختن ابعاد مسئله م یپردازد. بررسی چگونگی قرار گیری ساختمان های بلند مرتبه در شهر می تواند از منظرهای مختلف مورد بررسی قرار گیرد، اما آنچه در این تحقیق مد نظر است مقایسه ای تطبیقی میان دو نوع قرارگیری ابنیه بلند در شهر است که به صورت خوشه ای (cluster) و منفرد (stand alone) شناخته می شود. ارزیابی تأثیر این دو نوع ابنیه بلند در شهر بر اساس سه هدف : 1. عملکردی 2. هویتی 3. زیباشناسانه اقدام صورت میگیرد که به ترتیب ایجاد بیشترین کارایی، معنا و زیبایی در منظر شهری مورد توجه قرار می دهد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش ارزیابی تطبیقی استفاده می شده که در آن به بررسی ایجاد فرصتها و تهدیدها بر اساس قرارگیری ابنیه بلند به صورت منفرد و خوشه ای پرداخته قرار می دهد. یافته های این تحقیق نشان میدهد که در مکانیابی و معماری بناهای بلند منفرد و خوشه ای باید تفاوت قائل شد؛ زیرا ابعاد تأثیرگذار این بناها در منظر شهری متفاوت است. برج های منفرد دارای مفهوم "منیت"و بناهای بلند خوشه ای تجربه حذف دیدهای شهری می شود. بر اساس تفاوت های این دو نوع بنای بلند، باید تصمیمات مناسب در ضوابط معماری و مکان یابی برای هر یک به عمل آید. واژگان کلیدی: منظر شهری، ساختمان های بلند مرتبه، خوشه ای، برج های منفرد نویسندگان: مهرداد کریمی مشاور، سید امیر منصوری، علی اصغر ادیبی مجله باغ نظر شماره سیزده / سال هفتم/ بهار 1389 / رابطه چگونگی قرارگیری ساختما نهای بلندمرتبه و منظر شهری
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
