مترو و شهر پایدار
مریم اردلان کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای چکیده انقلاب صنعتی همانند همه‌ی جنبه‌های زندگی انسان بر شهرها تأثیر گذاشت،به‌ویژه ورود اتومبیل و دیگر انواع وسایل حمل‌ونقل که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کردند،موجب تولید گازهایی شد که محیطزیست انسانی را آلوده می‌کرد.این وضعیت تا زمانی که انباشت جمعیت در شهرهای بزرگ موجب افزایش شمار وسایل نقلیه نشده بود،مورد توجه شهروندان و پژوهشگران نبود،چرا که هنوز آثار مخرب گازهای خارج شده از موتورهای احتراقی بر سلامت روانی و جسمی انسان و همچنین تخریب محیطزیست خود را نشان نداده بود.اکنون که جامعه‌ی جهانی با معضل بزرگ آلودگی محیطزیست در کره‌ی زمین،گازهای گلخانه‌ای و گرم شدن زمین روبه‌رو است،سهم تولیدات مخرب ناشی از حمل‌ونقل فسیلی انسان را وادار کرده است،با حفظ روند رشد و توسعه‌ی اقتصادی و تداوم گسترش زندگی شهری چاره‌ای بیندیشد و در جهت پایداری محیطزیست و به‌ویژه شهرها که کانون‌های اصلی توزیع گازهای مخرب برای محیطزیست هستند،برای کاهش سوخت‌های فسیلی به انواع وسایل حمل‌ونقل که نیاز به سوخت فسیلی به انواع وسایل حمل‌ونقل که نیاز به سوخت فسیلی نداشته باشند روی آورد و از جریان برق و نیروی محرکه‌ی سالم استفاده کند. تحقیقات نشان داده است که با امید به کشف و جایگزینی سوخت‌های پاک در آینده‌ی نزدیک با امکانات فعلی فناوری می‌توان وسایل حمل‌ونقل پاک را جایگزین وسایل حمل‌ونقل موجود نمود.بنابراین توجه این نوشتار به سمت وسایل حمل‌ونقل ریلی به‌ویژه مترو جلب شده که سهم آن در انتقال میزان مسافر و سرعت جابه‌جایی به‌عنوان گزینه‌ی برتر فعلی در شهرهای بزرگ شناخته شده است ازاین‌رو پیشنهاد می‌شود که با گسترش خطوط مترو و تعداد واگن‌های آن به افزایش نقش این وسیله‌ی حمل‌ونقل پاک در جابه‌جایی جمعیت شهر تهران توجه ویژه‌ای مبذول گردد تا به مرور زمان نیاز شهروندان را به وسایل حمل‌ونقل آلوده‌کننده‌ی هوا و صدا کاهش دهد
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
