■ نام مقاله: معرفی یک روش کمی برای ارزیابی آثار بصری برج‌های شهر تهران
■ پدیدآورندگان: هدی کریمی‌پور، مهدی مجتهدی، فرود آذری دهکردی ■ انتشاریافته در: دوفصل‌نامه‌ی «پژوهش‌های محیط زیست»، دوره‌ی ۶، شماره‌ی ۱۱، تابستان ۱۳۹۴. ■ چکیده : آرایش یک زمین‌سیما، تجربه‌ی بصری از محیط را به مقدار زیادی تحت تأثیر قرار می‌دهد. از آن جایی که اندازه‌گیری این تجربه‌ی کیفی، بیشتر بر قضاوت استوار است تا بر تکنیک‌های ریاضی، ارائه‌ی روشی برای کمیسازی آن، نیازمند صرف دقت و حساسیت فراوان است. در همین راستا، این بررسی تلاشی در راستای ارائه‌ی یک روش دقیق برای کمیسازی آثار بصری ساختمان‌های بالای ۷طبقه‌ی منطقه‌ی ۳ شهر تهران طی سال‌های ۱۳۳۳ تا ۲۸۸۲ می‌باشد. برای این کار، از پارامتر قابلیت دید و نرم‌افزار GIS استفاده شد؛ بدین‌صورت که میزان قابلیت دید ناظران موجود در ۱۷ نقطه‌ی تصادفی منطقه بر روی مناظر اطراف، قبل و پس از احداث برج‌ها در سال‌های یادشده و در دو ارتفاع ۵/۱ و ۱۸ متری، بررسی شد. ابزار به‌کارگرفته‌شده برای این منظور، روال ۱ Viewshed در GIS بود که تغییرات قابلیت دید را به صورت کاملاً کمی و دقیق در اختیار مولفان قرار داد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که قابلیت دید شهروندان تهرانی از مقدار ۱۳درصد برای سال ۱۳۳۳ پس از احداث ۱۲ برج، تا پنج‌دهم درصد برای سال ۲۸۸۲ پس از احداث ۲۵۵ برج کاهش یافته است. همچنین، با فرض این که روند ساخت‌وساز در مقدار کنونی ثابت بماند، شهروندان تهرانی در سال ۲۸۱۳ شاهد کاهش ۲۸درصدیِ قابلیت دید مناظر اطراف خود و در سال ۲۸۲۰ شاهد کاهش هشت‌دهم درصدی آن هستند. این تحقیق، با هدف بررسی اثر یک ساختار بر سیمای محیط به انجام رسیده و در تلاش بوده تا با این بررسی، لزوم به‌کارگیری ارزیابی آثار بصری را در میان دیگر ارزیابی‌های محیط زیستی هنگام ایجاد توسعه‌های جدید نمایان سازد. ■ کلیدواژه‌ها : ارزیابی آثار بصری، برج، منظر، GIS، حوزه دید، کمیسازی، برنامه‌ریزی شهری. با کلیک بر روی تصویر بالا، لینک‌های چند مطلب و مقاله‌ی دیگر در زمینه‌ی «برنامه‌ریزی شهری»، در دسترس شما خواهد بود.
|
