عنوان مقاله : برنامه‌ریزی استراتژیک توسعه‌ی گردشگری با تأکید بر توسعه‌ی پایدار در ناحیه‌ی خرم‌آباد نویسندگان : عیسی ابراهیم‌زاده، گل‌آفرین ملکی، حسین فرهادی‌نژاد انتشاریافته در : نشریه «جغرافیا و آمایش شهری و منطقه‌ای»، دوره ۵، شماره ۱۴، بهار ۱۳۹۴. چکیده : گردشگری، منشور کثیرالوجهی است که هر وجه آن جنبه‌هایی از زندگی و نیازهای جامعۀ انسانی را متأثر و مرتفع می‌سازد و بنا به ماهیت خود این صنعت نه تنها کارکرد‌های متعددی دارد؛ بلکه از اشکال متنوعی نیز برخوردار است. این صنعت به رغم جاذبه‌های بسیار زیاد آن در ایران سهم اندکی از درآمدهای جهانی گردشگری را به خود اختصاص داده است. امروزه گردشگری یکی از صنایع در حال رشد جهان بوده و عموم کشورها در تمام مراحل توسعه به طور فزاینده‌ای به آن وابسته‌اند. افزون بر این بسیاری از برنامه‌ریزان و سیاستمداران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار یاد می‌کنند. این در حالی است که ایران علی‌رغم آنکه به دلیل برخورداری از منابع سرشار محیطی و بهره‌گیری از پشتوانۀ غنی تاریخی- فرهنگی چند هزار ساله از قابلیت ویژه‌ای در توسعۀ صنعت گردشگری برخوردار است؛ لیکن تا کنون نتوانسته سهم شایسته‌ای از این گردش سرمایه را به دست آورد. گرچه انتظار می‌رود در برنامۀ پنجم و پس از آن تا تحقق چشم‌انداز ۱۴۰۴ بیش از گذشته شاهد تحولیِ سازنده در این زمینه باشیم. این مقاله با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای هدفش تعیین نحوۀ به کارگیری فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک در برنامه‌ریزی گردشگری منطقه‌ای در ایران (ناحیۀ خرم‌آباد) است. تجزیه و تحلیل‌های حاصل از مدل فوق در این پژوهش نشان می‌دهد که در برنامه‌ریزی توسعۀ پایدار گردشگری ناحیۀ خرم‌آباد، در اولویت اول استراتژی‌های محافظه‌کارانه و در اولویت دوم برنامه‌ریزی استراتژی‌های تهاجمی قرار می‌گیرند. بدین‌منظور، نخست استراتژی‌های اولیه WO و سپس استراتژی‌های SO در ماتریس SWOT در اولویت قرار گرفتند. در استراتژی‌های تهاجمی، استراتژی ۲SO با امتیاز ۵۵/۶ در اولویت اول قرار می‌گیرد و در راهبردهای محافظه‌کارانه، راهبرد ۱WO با امتیاز ۵۹/۵ نمایانگر بهترین راهبرد در گردشگری پایدار ناحیۀ خرم‌آباد شناخته می‌شود. کلیدواژگان : گردشگری، توسعه پایدار، برنامه‌ریزی استراتژیک، مدل SWOT، خرم‌آباد.
|
