عنوان مقاله : ارزیابی تأثیر خشک شدن فصلی زایندهرود اصفهان در میزان حس دلبستگی افراد به فضاهای شهری آن (بررسی موردی: محدوده پل خواجو)
نویسندگان : محمود قلعه‌نویی، زهرا حسین‌قلی‌پور انتشاریافته در : نشریه «نامه معماری و شهرسازی»، دوره ۸، شماره ۱۶، بهار و تابستان ۱۳۹۵. چکیده : دلبستگی به مکان به معنای برقراری پیوند عاطفی با مکان است. درصورتی‌که مردم حس دلبستگی به مکانی را از دست بد‌هند، ارتباطشان با آن محیط کمرنگ‌تر می‌شود. زند‌ه‌رود نماد تاریخ و هویت اصفهان است و می‌تواند بر دلبستگی افراد به فضاهای شهری حاشیة آن تأثیر بگذارد. سؤال پژوهش این است که میزان دلبستگی افراد به فضاهای شهری حاشیه زایندهرود نسبت به قبل از خشک شدن آن چه تغییری کرده و تأثیر خشکیدن زایندهرود بر هر یک از ابعاد دلبستگی به مکان به چه میزان است؟ این پژوهش کاربرد‌ی بود‌ه و به روش ترکیبی کمّی و کیفی، تأثیر خشک شدن رودخانه بر میزان حس دلبستگی افراد به فضاهای شهری اطراف زایندهرود را بررسی کرده است. در این خصوص مؤلفه‌های مؤثر بر دلبستگی به مکان استخراج و با تجزیه و تحلیل ۱۰۰ پرسش‌نامه با آزمون همبستگی و رگرسیون، به وضعیت دلبستگی افراد نسبت به قبل از خشک شدن رودخانه پرد‌اخته شد‌ه است. نتایج حاکی از کاهش میزان دلبستگی به فضاهای شهری پیرامون زایندهرود در مقایسه با قبل از خشک شدن آن و همچنین تأثیر منفی خشکی رودخانه در تمایل مراجعه افراد به این مکان‌ها است. براین اساس دلبستگی از بعد روان‌شناختی به‌ویژه از نظر رفتاری، بیشترین تأثیر منفی را از خشکی رودخانه پذیرفته است. کلیدواژگان : دلبستگی به مکان، تمایل مراجعه، خشکی زایندهرود.
|
