سن سی خلیلی فرد fsdhv o,f

سن سی خلیلی فرد تو شاهکار خالقی تحقیر را باور نکن
بر روی بوم زندگی هر چیز میخواهی بکش
زیبا و زشتش پای توست تقدیر را باور نکن
تصویر اگر زیبا نبود نقاش خوبی نیستی
از نو دوباره رسم کن تصویر را باور نکن
خالق تو را شاد آفرید آزاد آزاد آفرید
پرواز کن تا آرزو زنجیر را باور نکن...

امیر یاشار فیلا
با سپاس؛
معرفی جامع‌تری همراه با تصویرهای بیش‌تر و لینک گردش مجازی در باغ‌موزه‌ی نگارستان،
در این روزنوشت در دست‌رس همکاران ارجمند و کاربران گرامی iiiwe است :


 ـ «کافه تهرون» ؛ گوشه‌ای دلپذیر از باغ تاریخی
نگارستان و وبلاگی برای تهران‌گردی




همچنین، تا کنون سه خبر نیز درباره‌ی باغ‌موزه‌ی نگارستان در iiiwe منتشر شده است :
ـ آغاز مرمت عمارت کتابخانه‌ی نگارستان

ـ دیوار باغ نگارستان تهران تخریب شد

ـ توفان درختان باغ نگارستان تهران را شکست

م افتخاری و شاید هم
بازمانده‌ی سیل فراگیر شهرسازی مدرن

سن سی خلیلی فرد  
.

م افتخاری ...
چیزهایی دیدم در روی زمین:

کودکی دیم، ماه را بو می کرد.

قفسی بی در دیدم که در آن، روشنی پرپر می زد.

نردبانی که از آن ، عشق می رفت به بام ملکوت.

من زنی را دیدم ، نور در هاون می کوفت.

ظهر در سفره آنان نان بود ، سبزی بود، دوری شبنم بود، کاسه داغ محبت بود.

من گدایی دیدم، در به در می رفت آواز چکاوک می خواست و سپوری که به یک پوسته خربزه می برد نماز.

م افتخاری از ابراز لطف دوستان سپاسگزارم.

سن سی خلیلی فرد هوار..هوار..هزار..هزار..قطار..قطاردو پا داری..دو پا بیار..فراراز دست رفیق بی عیار..

سن سی خلیلی فرد تک درختی در بیابانم ولی سر سبز و شادمپای در خاکم ولی گیسو نهاده دست بادممأمن مرغ غزلخوان است هر شاخ و بر مندوستی با مرغکان دادست یادم اوستادگاهگاهی رهگذاری؛ خسته ای؛ آید کنارممیدهد مرغی غزالی گاه و بیگاهی مرادمریزش باران و اَبر آسمان را دوست دارمخشکسالی آورد بیرون ز من آه از نهادمآنچه بر جا مانده یاد از مادرم در خاطر مندانه ای افتاده بر خاک و کز او اینگونه زادمیاد دارم روزگار کودکی در جنگل امّاجمله از جور تبر رفتند و من تنها فتادم

سن سی خلیلی فرد  در اوج آرزوبگذار تا ازین شب دشوار بگذریم
رود رونده سینه و سر می زند به سنگ
 یعنی بیا که ره بگشاییم و بگذریم
لعلی چکیده از دل ما بود و یاوه گشت
 خون می خوریم باز که بازش بپروریم
ای روشن از جمال تو ایینه ی خیال
 بنمای رخ که در نظرت نیز بنگریم
 دریاب بال خسته ی جویندگان که ما
 در اوج آرزو به هوای تو می پریم