امیر ایرانی مرسی

امیر ایرانی جناب اجیرلو عزیز منو یاد یه آهنگی انداختی :
توی تنهایی یک دشت بزرگ که مثل غربت شب بی انتهاست
یه درخت تن سیاه سر بلند آخرین درخت سبز سر پاست
رو تنش زخمه ولی زخم تبر نه یه قلب تیر خورده نه یه اسم
شاخه هاش پر از پر پرنده هاست کندوی پاک دخیل و طلسم
.
.
.
من به فکر خستگی های پر پرنده هام تو بزن تبر بزن

امیر ایرانی تشکر