امیر یاشار فیلا

ـ «مرگ چنین خواجه نه کاری‌ست خُرد...»  (یادی از زنده‌یاد زاون قوکاسیان به‌عنوان سردبیر و روزنامه‌نگار)

امیر یاشار فیلا

ـ «او اصفهانِ من است ...» (نوشته‌ای از علی خدایی درباره‌ی زاون قوکاسیان)

امیر یاشار فیلا
در این چهار ماهی که از پر کشیدنِ زنده‌یاد زاون قوکاسیان می‌گذرد، چندین بار به این اندیشیده‌ام که اگر کسی از دوستان یا بستگانِ زاون از روی نیک‌خواهی به او می‌گفت:

ـ «زاون، خسته به نظر میای. به نظر من، بی‌خیالِ سینما و ادبیات بشو، و به‌جای فرسوده کردنِ جون و ذهنت برو سر یه کار مرتبط با رشته‌ت (شیمی)، مثلن یه کارخونه‌ی رنگ یا یه تولیدکننده‌ی فرآورده‌های شوینده ...»،

آنگاه زاونِ مهربان‌مان به او چه پاسخی می‌داد؟

یا اگر زاون این سفارش دوستانه و نیک‌خواهانه را می‌پذیرفت، چه کسی می‌خواست پاسخ‌گوی آن بخش تهی‌مانده‌ی فرهنگِ ایران‌زمین باشد که زنده‌یاد زاون با مایه گذاشتن از خودش آن را پُر کرد؟



و خوش دارم این‌گونه بیندیشم که زاون در پاسخ به چنین توصیه‌ی دوستانه‌ای، با آن لبخند زیبا و واگیردارش گفته:

ـ شما لطف داری عزیز؛ ولی ما اگه از سر بریده می‌ترسیدیم، در محفل عاشقا نمی‌رقصیدیم...»

کسی چه می‌داند!؟ شاید این گفت‌وگو میان زاون و یک یا چند تن از دوستان و بستگانش، واقعاً هم اتفاق افتاده باشد ...

 
ـ «مرگ چنین خواجه نه کاری‌ست خُرد...»  (یادی از زنده‌یاد زاون قوکاسیان به‌عنوان سردبیر و روزنامه‌نگار)

ـ «او اصفهانِ من است ...» (نوشته‌ای از علی خدایی درباره‌ی زاون قوکاسیان)

امیر یاشار فیلا
سپاس بی‌کران.

امیر یاشار فیلا
جناب آقای مهندس سید مجتبی رضویان رودبرده،
با سلام؛
یکی از مهم‌ترین بخش‌های «فرهنگ بومی» هر جامعه و سرزمینی که جناب‌عالی از بی‌توجهی به آن گله‌مندید، زبانِ آن کشور و جامعه است؛ و به‌هیچ‌روی زیبنده و پذیرفتنی نیست که یک متخصص معماری آن هم با مدرک کارشناسی ارشد، در یک نوشته‌ی سه‌سطری دو غلط فاحش نگارشی داشته باشد؛ غلط‌هایی که حتا از دانش‌آموز‌های پنجم دبستان هم پذیرفته نیستند.

توجه داشتن به این که «گاهاً» نادرست است و به جای آن می‌توان به سادگی نوشت: «گاه»،
و به جای «تجسمات» هم به سادگی می‌توان نوشت: «تجسم‌ها»، مگر چه‌قدر سختی و زحمت دارد برادر من!!؟
حتا اگر به جای شما بودم، نامم را هم به جای «مجتبی»، «مجتبا» می‌نوشتم تا تأکیدی باشد بر «بومی» شدنِ این نام پس از ورودش به زبان پارسی.

نخستین وظیفه‌ی من و شما و هر ایرانیِ دیگر این است که زبانِ زیبا و توانای پارسی را درست به کار بگیریم. پس از آن، می‌توانیم به دغدغه‌های شما هم درباره‌ی «بی‌توجهی به فرهنگ بومی» بپردازیم.

پاینده باشید.

امیر یاشار فیلا


کاوشگر
«فیلا» از خواب زمستانی بیدار می‌شود

 

رویه‌نشین «فیلا» پس از هفت ماه از خواب زمستانی بیدار می‌شود،
تا لحظه‌های پر از هیجانِ نزدیک شدنِ دنباله‌دار به خورشید را از دست ندهد. فیلا، رویه‌نشین
همراه فضاپیمای «رزتا» بود که پس از مأموریت یازده‌ساله‌ی رزتا، این فضاپیما را به
مقصد دنباله‌دار «چوریومف گراسیمنکو» ترک کرد.

فیلا با پیروزی روی دنباله‌دار فرود آمد و تا ۵۶ ساعت پس از آن
داده‌ها و تصویرهایش را برای رزتا می‌فرستاد؛ اما به خاطر قرار گرفتن در سایه‌ی یک
صخره‌ی کوچک روی دنباله‌دار، صفحه‌های خورشیدیِ آن شارژ خود را از دست دادند و
کاوشگر خاموش شد و به‌اصطلاح به خواب زمستانی فرو رفت.

پژوهشگران مرکز «دارمشتات» آلمان که در اتاق کنترل این مأموریت
هستند، امیدوار بودند که با نزدیک شدنِ دنباله‌دار به خورشید، دمای آن بالا رود و
فیلا دوباره بیدار شود. اکنون پس از هفت ماه انتظار، پیامی از رزتا دریافت شد که
فیلا بیدار شده است و دارد به رزتا داده می‌فرستد. «استفان اولامک» (Stephan Ulamec)، مدیر پروژه‌ی فیلا گفته است: «همه‌چیز
خوب پیش می‌رود و دمای کنونی فیلا -۳۵ درجه است که برای کاوشگر مناسب است. اکنون
فیلا آماده‌ی به انجام رساندنِ عملیات تازه است.»

تا کنون نزدیک به ۳۰۰ بسته‌ی داده‌ای از فیلا دریافت شده است و
بیش از ۸۰۰۰ بسته‌ی داده‌ایِ دیگر در حافظه‌ی کاوشگر مانده است. پس از این می‌توان
امیدوار بود که تصویرهایی یکسره دیگرسان از دنباله‌دار دریافت کنیم و دید تازه‌ای
به مراحل شکل‌گیری دُم یونی و غباریِ دنباله‌دار بیابیم.

 

برگرفته از
: وبگاه ماه‌نامه‌ی «نجوم»

امیر یاشار فیلا

امیر یاشار فیلا
زنده و پاینده باشید آقای مهندس درفشی ارجمند.
سخن‌تان دربست درست و روشنگری‌تان بسیار به‌جا و درخور ستایش است.
سپاس دیگربار.

امیر یاشار فیلا
با سپاس از شما، آقای مهندس شیربان؛
کاریکاتور بالا کار نازنین جمشیدی است و در روزنامه‌ی «شهروند» به چاپ رسیده است.

امیر یاشار فیلا
با درود به حضور همه‌ی دوستان و همکاران؛
سبب آسمانی شدنِ این جاودانه دلاورانِ میهن هر چه باشد ـ چه مین، چه گلوله، چه گازهای شیمیایی ـ هاله‌ی اهورایی و فراگیر این ازخودگذشتگی و دلاوری، تا ابد با این خاک پیوند خورده و یادشان تا همیشه با مام میهن خواهد ماند.