جلال بهرامی دل من هر جا باشد خلوت انجاست.....
واقعا عالی بود.ممنونم

جلال بهرامی ممنون جناب مهندس

جلال بهرامی خیلی خیلی زیبا و جالب بود.تشکر جناب مهندس

جلال بهرامی بسیار عالی بود.ممنون جناب مهندس

جلال بهرامی ژاپن کشور عقب مونده ایه!!! کمپانیاشون هم اصلا قابل اطمینان نیس!!! اونا نمیفهمن اصلا هم بفکر مشتریاشون نیستن!عشق است صنعت ماشین سازی خودمون!
فقط نگاه کنید به ایمن ترین ماشینها در ایران تو سال 90
چراااااااااااااااااااااااااا ................

جلال بهرامی عالی بود ممنونم جناب مهندس احمدی

جلال بهرامی ممنون از مطلب بسیار مفیدتون

جلال بهرامی با سلام آقای مهیاری
اون 9 نفر به من توضیح میدن منم به شما!
راجع به این موضوع سعی میکنم مطالبی کلی بگم.اینطور بسادگی توضیح دادن:
منظور از بعد چهارم زمان نیست بلکه بعدی فیزیکیه که به سه بعد ما عمود است. واسه درک بهتر این بعد بهتره بعد سوم رو با بعد دوم مقایسه کنیم.

با این کار ما می‌تونیم رابطه این دوتا رو به رابطه بعد سوم و چهارم تعمیم بدیم. خب ما میدونیم که یه کاغذ دو بعد داره (از ضخامت صرف نظر کنید) طول و عرض. ما می‌‌تونیم این دو خط رو تو کاغذ به هم عمود رسم کنیم اما آیا می‌تونیم خط سومی هم رو کاغذ عمود به اون دو رسم کنیم؟ نه واسه رسم این خط ما به بعد سوم نیاز داریم.

در مورد بعد چهارم هم همینطوره: بعدی که می‌توان از اون خطی به مکعب عمود کرد. به بعد دوم بر می‌گردیم. بیاید حیاتی را تو بعد دوم در نظر بگیریم تو این جهان دو بعدی موجوداتی زندگی می‌‌کنن: مربع‌ها مثلثها چند ضلعی‌ها و دایره. حالا سراغ مربع میریم. این موجود اطرافیانو اجسام رو به صورت خط می‌‌بین دقت کنید خود ما هم اطراف خودمونو دو بعدی می‌‌بینیم (مضحک به نظر میرسه!) ولی خیلی ساده دوری و نزدیکی رو درک می‌‌کنیم.
این موجود هم مثل ما ست ولی یه بعد کمتر می‌بینه! حالا خودمونو فرض کنیم که داریم به اون مربع نگاه میکنیم. چی می‌‌بینیم؟ما می‌تونیم هم خود مربع و هم پشت و هم داخل بدن مربع رو در یه زمان ببینیم! این واسه مربع غیر قابل درکه که کسی بتونه داخل بدن اونو ببینه. همون طور که ما نمی‌تونیم درک کنیم که یه موجود چهار بعدی می‌‌تونه داخل بدن ما رو ببینه! ما می‌‌تونیم یه بطری دو بعدی آب رو بدون باز کردن درش بخوریم! یا یه گاو صندوق دو بعدی رو خالی کنیم ! حالا فرض کنیم ما یه کره رو داخل دنیای آقای مربع بیاندازیم.
اون چی میبینه؟ اون اول یک نقطه می‌‌بینه که از هیچ به وجود اومده و هر لحظه به قطرش افزوده و سپس کم و ناپدید می‌شه! پس اگه یه کره چهار بعدی تو جهان ما بیفته ما یه نقطه می‌‌بینیمش که به یه کره تبدیل می‌شه و بعد هر لحظه بزرگ‌تر می‌شه. بعد کوچیکو نا پدید می‌شه!
نیوتن فکر می‌کرد که زمان چیزیه که تو همه‌ی عالم یکسانه. یعنی ساعت روی دست شما و ساعتی که در فلان ستاره هس یه جور کار می‌کنه. اما انیشتین این موضوع رو تغییر داد. گفت که برای اینکه معادلات فیزیک تو دنیا صادق باشن (هم روی زمین و هم در فلان ستاره) باید طوری بشه که ساعتها تو دنیا تفاوت کنن. یعنی زمان حول و حوش ستاره‌ای که خیلی سنگینه، خیلی تندتر بگذره و روی یه ستاره‌ی سبک زمان باید کندتر بگذره. پس تو جایی که هیچ جرمی نیست (مثل فضای بین ستاره ها) زمان خیلی خیلی کند جلو می‌ره. نه اینکه ساعتتون خراب باشه. یعنی اینکه اگه با ساعت خودمون به اونجا بریم چیزی از کندی زمان نمی‌فهمیم. اما اگه کسی از زمین بتونه ساعت ما رو بخونه می‌فهمه که ساعت ما مثل وقتی که رو زمین بود کار نمی‌کنه.

و در آخر اینکه هر چقدر سرعت بیشتر باشه زمان دیرتر میگذره یعنی اگر به سرعت نور برسیم گذشت زمان صفر می‌شه و اگر بیشتر از سرعت نور حرکت کنیم زمان به عقب بر می‌گرده.(خسته شدم!)
امیدوارم بدرد بخور و مفید بوده باشه.ممنونم از نظرات خوبتون

جلال بهرامی با سلام آقای مهیاری.
مطالبتون همیشه بسیار جالب و خاصه.ممنون از شما

جلال بهرامی از همه ی دوستان سپاسگزارم