پارسا زرین نکته شگفت انگیز در کار هیئت عمومی دیوان عدالت اداری این است که در 29 فروردین سال 1390 در پی دادخواهی سازمان نظام مهندسی استان تهران از شورای اسلامی شهر کرج، با پشتوانه چیزی که امروز آنرا غیرقانونی دانسته مصوبه شورای شهر کرج را درباره "حذف مجری ذیصلاح تا 1750 متر" بی ارزش کرده بود.

پارسا زرین دیوار سازمان نظام مهندسی در البرز تا ثریا کج است/ مافیای مهندسان متخلف و قانون گریز

پارسا زرین چنین پدیده‌هایی همواره نشانه دست اندازی و دسته گلهای بر آب داده مهندسان دیگر رشته‌های ساختمانی است که از هنر و دانش معماری بی‌بهره‌اند. "شرح خدمات گروههای مهندسی ساختمان" که در سال 1378 از سوی وزارت مسکن و شهرسازی چاپ و دستور شده و در مبحث دوم مفررات ملی ساختمان هم 22 بار از آن یاد شده، به روشنی دستور داده که مهندسان باید تنها در رشته خود به کار بپردازند و در همه گروههای ساختمانی کار طراحی و نظارت معماری و همچنین هماهنگی طراحی و هماهنگی نظارت 4 رشته ساختمانی بر دوش مهندسان معماری است و مهندسان عمران تنها میتوانند به کار طراحی و نظارت سازه بپردازند و تنها در ساختمانهای گروه الف میتوانند ناظر هماهنگ کننده نیز باشند. ولی سالهاست که با در هم آمیزی خودسرانه "نظارت معماری و نظارت سازه" و نهادن نام ساختگی "نظارت ساختمانی" یا "نظارت عمومی" بر آن و سپردن کار هماهنگی نظارت در ساختمانهای بزرگتر از گروه الف به مهندسان عمران، هم دسته گلهای خنده آور اینچنینی دیده‌ایم و هم ریزش گودها و ساختمانهای پیرامون آن و از دست رفتن جانها و سرمایه‌ها که دسته گلهای گریه آور آنچنانی هستند. آیا هنگام آن فرا نرسیده که همکاران گرامی رشته عمران دست از این شوخیهای تلخ بشویند و با پیروی از قانون، نظارت معماری و هماهنگی نظارت در ساختمانهای بزرگتر از گروه الف را به مهندسان معماری بسپارند؟ آیا بهتر نیست همکاران ارجمند معمار نیز خاموشی خویشتندارانه را پایان داده و واکنش بردبارانه را آغار نمایند؟

پارسا زرین کمتر از یک سال سپری شد و اکنون بسیار خشنودم که نهال این آگاهی در اندیشه دیگر همکارانمان نیز به بار نشست:
http://parsazarrin.iiiwe.com/architecture_or_civil_the_question_is/
http://www.iiiwe.com/news/public/first_victim_architecture_engineering_projects/

پارسا زرین
کمتر از یک سال سپری شد و اکنون بسیار خشنودم که نهال این آگاهی در اندیشه دیگر همکارانمان نیز به بار نشست:
http://www.iiiwe.com/news/architecture/builders_protest_against_alborz_engineering_organization_legal_rights/

پارسا زرین اندکی کمتر از یک سال سپری شد و اکنون بسیار خشنودم که نهال این آگاهی در اندیشه دیگر همکارانمان نیز به بار نشست:
http://www.iiiwe.com/news/architecture/builders_protest_against_alborz_engineering_organization_legal_rights/

پارسا زرین همکار گرامی، جناب آفای مهندس رزمگیر
با درود فراوان
اگر اینگونه گفت و گوها از دوری و پراکندگی مهندسان بکاهد و به همبستگی و یگانگی همه ما بیافزاید، بیگمان ارزشمند و سزاوار است.
با سپاس و ارج بیکران،
مهندس پارسا زرین.

پارسا زرین همکار گرامی، جناب آقای مهندس امیریاشار فیلا
با درود فراوان،
من هم از شما که با شکیبایی این گفت و گو را دنبال کرده‌اید سپاسگزارم و خود را شایسته آنچه در ستایش نوشتار من فرموده‌اید نمیدانم.
رنگ و بوی خوشی اگر در آنچه به دست من نوشته شد یافته‌اید، از گل‌واژه‌هایی است که از گلستان زبان پارسی چیده شده و سخن بدانها آراسته گردیده است و گرنه من از هنر سخنوری بهره چندانی ندارم.
با سپاس و ارج بیکران،
مهندس پارسا زرین.

پارسا زرین همکار گرامی، جناب آقای مهندس رزمگیر
درود فراوان بر شما.
از شما در خواست میکنم جایگاه والای خودتان و دیگر استادان، دوستان و همکاران ارجمند مرا که مهندسی ساختمان (عمران، سیویل، ...) را در دانشگاه و دانشکده‌های فنی و مهندسی (و نه در ورزشگاه و زورخانه) فراگرفته‌اند تا اندازه یک "باربر" فرونکاهید.
چنین پاسخی نه شایسته شما و نه دیگر مهندسان دانشمند و فرهیخته این مرز و بوم است.
مهندس بودن و منش مهندسی نه به چهره و جامه است و نه به زور بازو.
مهندس (چه معمار و عمران، چه برق و مکانیک و ...) باید از خرد، فرهنگ، هنر، دانش و فن بهره‌مند باشد و به توان مغزش بنازد و ببالد، نه به زور بازوی خویش.
امروزه در کشور ما بر سر هر کوی و برزن "کارگر" و "باربر" زورمند و جویای کار فراوان است، ولی مهندس خردمند و برخوردار از هنر و دانش و فن، گوهر کمیابی است.
مهندس شدن باربران بسیار نیک و پسندیده است، ولی خواهش میکنم مهندسان را بابر ندانید.
با سپاس و ارج بیکران،
مهندس پارسا زرین.

پارسا زرین همکار گرامی، جناب آقای مهندس رزمگیر
باز هم درود فراوان بر شما،
همانگونه که خود شما نیز فرمودید "باربری" نه پیشه ناپسندی است و نه نشان فرومایگی و من نیز جز این باوری ندارم. ولی واژه‌ای که شما (از زبان دوست معمار خود) به مهندسان عمران پیوند دادید واژه‌ای از زبان تازی است که در فرهنگ ما ایرانیان واژه‌ای بس پست‌ و فرومایه‌ است که من شرم دارم آنرا بر زبان برانم یا بنویسم. واژه‌ای که شما بکار بردید هرگز در زبان پارسی نشان دهنده ارج و ارزش کار و پیشه باربری نیست و همواره برای دشنام گویی و ناسزا دادن و کوچک و پست شمردن کسی بکار رفته است.
ولی باز هم میگویم و بر آن پای میفشارم که "اگر یک کارگر باربر ساده بتواند پیشرفت کند و مهندس شود بسیار نیک و پسندیده است و باید آنرا ستود، ولی آیا از دید شما، وارونه‌اش هم خوب و درست است؟ من اینگونه نمی‌اندیشم و راه من از کسی که مهندسان را باربر و بی ذوق بخواند و کار مهندسی را کاری نیازمند زور بازو بداند، جداست و با چنین باورهای نادرستی می‌ستیزم. از دید من مهندس باید "راهبری" کند، نه "باربری" و گمان نکنم این نشان خود بزرگ‌بینی باشد.
"باربر" و "..." خواندن مهندسان از سوی هر که باشد (چه شما و چه دوست معمارتان) و با هر هدف و پندار درست یا نادرست، کاری بس ناپسند و نکوهیده است. این شما بودید که (به گمان نادرست خود از سرفروتنی) خودتان و دیگر مهندسان عمران را با آن واژه ناپسند خواندید و فرمودید که بار بزرگ ساختمان را باید بر دوش "عمرانی بی‌ذوق" نهاد و به زور بازوی خود بالیدید و گفتید که نان زور بازویتان را میخورید. اگر بر این باور نیستید چرا آن واژه را بکار بردید و وانمود کردید که این باور شما نیز همین است؟ بهتر نبود به جای بازگو نمودن سخن ناپسند دوستتان، شما نیز وی را راهنمایی میکردید و او را از گمراهی میرهانیدید؟ فروتنی هم آیین خود را دارد و برای فروتنی باید تنها از خود مایه گذاشت نه از دیگران. هرچند که بازهم برای من بسیار دردآور و ناخوشایند است که یک همکار ارجمند بخواهد از سر فروتنی خودش را و تنها خودش را باربر ساختمان بداند. این گونه گفتارها و رفتارهای نسنجیده از سوی خود ما چهره نادرست و ناشایستی از مهندسان در اندیشه مردم به نمایش درمی‌آورد (شاید هم آورده است).
شما در روزنوشت من نه نشانی از کاستن ارج و جایگاه مهندسان عمران یا برتر دانستن مهندسان معماری می‌یابید و نه در پاسخم نشانی از خود بزرگ بینی. من در سخن و نوشته‌ام هرگز از واژگان ناپسند بهره نگرفتم و به هیچکس و هیچ گروه و پیشه‌ای درشتی و پرخاش نکرده‌ام، سخنم را با درود آغاز نمودم و با سپاس و ارج به پایان بردم. ولی خواهش میکنم پاسخهای خودتان را بار دیگر بخوانید تا واژگان بکار رفته و تندخویی نهفته در آن را که دیدگاهی نادرست پشتوانه آن است را بهتر دریابید.
من دیگر از دو سویه شدن این گفتمان پرهیز میکنم و تنها برای روشن تر شدن دیدگاه خود، چکیده روزنوشتم را اینگونه بازنویسی میکنم:
"دوستان و همکاران گرامی، بیاییم و گفتمان کهنه و گزنده "معماری یا عمران؟" را کنار نهیم و کار ساختن ساختمان را یک کار گروهی بدانیم و در این کار گروهی هریک به کاری بپردازیم که رشته کاری ماست و برایش پروانه کار ستانده‌ایم. کار گروهی ساختمان نیز مانند هر کار گروهی دیگر نیازمند یک هماهنگ کننده است که از دیرباز و در همه جای جهان بر دوش مهندسان معماری است که برای همین کار آموزش دیده‌اند. در کشور ما نیز "قانون" این کار (هماهنگی در فرایند آفرینش، ساخت و بازرسی) را از آغاز تا انجام بر دوش مهندسان معماری نهاده ولی به بوته فراموشی سپرده شده است. بیاییم دست به دست هم دهیم و با هماهنگ و همسو نمودن دانش و هنر و فن خود و پایبندی به قانون ساختمانهای کارآمدتر، زیباتر و پایدارتر و ماندگارتری بسازیم.
باز هم با سپاس و ارج بیکران،
مهندس پارسا زرین.