احمد یعقوبی سلام و سپاس
خدایا شکر به تعداد لحظات و ثانیه های این زندگی که به من عطا کردی
و سپاس از شما آقای مرندی عزیز

احمد یعقوبی به نام خدایی که در این نزدیکی ست
با درود
از روزهای اولی که به جمع دوستان سازه 90 و این سایت پیوستم(حدود 1.5 سال قبل)، جای خالی این گونه بحثها را خالی می دیدم و با دیدن این روزنوشت، خوشحال شدم که فضای جدیدی در این سایت و اعضایش گشوده می شود.
من شخصا به دلیل شرایط عمومی اقتصاد کشور، و البته توانمندیهای بالقوه ی موجود در این جمع چند هزار نفری، پیشنهادات خود را که در زمینه ی سرمایه گذاری در خارج از کشور و حضور در پروژه های بین المللی ست، طی یک روزنوشت کامل تقدیم حضور دوستان خواهم کرد.
اما پیشنهاد می کنم در ابتدای امر، کمیته ی ویژه ای برای طراحی اهداف و استراتژی های کار و ارائه ی نقشه ی راه ایجاد شود.
با سپاس

احمد یعقوبی با درود و سپاس
و سپاس دو چندان به خاطر ایجاد شادمانی از دیدن این جاهای زیبا.
و شاید دوصد چندان می شد شادمانی، از دانستن نشانی این جاهای زیبا تا شاید پیش از انتهای زندگی، سری بتوان به این جاها زد.
در آرزوی سربلندی ایران

احمد یعقوبی الهی!
چون بید می لرزم، که مبادا به هیچ نیارزم(نیرزم).
الهی!
به بهشت و حور چه نازم؟
مرا نظری ده، که از هر نظری، بهشتی سازم.
الهی!
به عزت آن نام که تو خوانی و به حرمت آن صفت که تو چنانی،
دریاب مرا، که می توانی!
(مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری)
مرا مگذار و مگذر!

احمد یعقوبی با درود و سپاس و با پوزش
نگارش درست کلمه ی (شکرگذار) به شیوه ی (شکر گزار) می باشد.
گذاشتن=چیزی را در جایی قرار دادن
گزاشتن=عملی را انجام دادن
سرمایه گذار
نمازگزار-سپاس گزار-شکرگزار
سپاس

احمد یعقوبی با درود
مسیر تهران - کرج - قزوین - رشت - صومعه سرا - جاده تالش- سه راه اسالم - جاده اسالم به خلخال - شهر خلخال - جاده خلخال به اردبیل - آستارا - برگشت از آستارا به رشت - تهران
بسیار زیبا و تا اندازه ی زیادی دست نخورده
با سپاس

احمد یعقوبی با درود و سپاس
خانم هوشمند از شما عذرخواهی می کنم اما من به دلیل زندگی بین این مردم (قزاقها - تاتارها - مغولها و ...) از نزدیک تر می دانم که اطلاعات موجود در ویکیپدیا هم به درست نزدیک نیست.
اما شما مطمئن باشید که تاتار و مغول اساسا دو گروه متفاوتند.
به عنوان مثال عرض می کنم، در ایران به گروههای حمله کننده نظامی و ستمگر روس که به ایران حمله کردند قزاق گفته می شود اما بد نیست بدانیم که این گروه در واقع اساسا با قوم قزاق فرق می کنند و در واقع قوم دیگری هستند که در جنوب روسیه فعلی زندگی می کردند و می کنند به نام کوزاک ها.
این قوم از زمانهای بسیار دور توسط حکام ستمگر برای حمله به دیگران مورد استخدام قرار می گرفتند.
با پوزش و سپاس

احمد یعقوبی با درود و سپاس
از این فرصت استفاده می کنم و ازهمه دوستان عزیز دعوت می نمایم به جرگه ی خام میوه خواران بپیوندید.

احمد یعقوبی با درود و سپاس
و سایت جامع و کامل و شاید بی نظیر
softgozar.com

احمد یعقوبی با درود و سپاس
نکته : دلیل عدم تحصیل ماری کوری در سالهای انتهایی قرن 19 ،(قبل از سال 1893، سال اخذ لیسانس وی) ربطی به اشغال لهستان توسط شوروی سابق ندارد چون در آن سالها کشوری به نام اتحاد جماهیر شوروی یا CCCP وجود نداشت. شوروی در سال 1922 تاسیس شد و در سال 1991 از هم پاشید.
ماریا اسکلودووسکا کوری (ماری کوری) (به لهستانی: Marie Skłodowska-Curie) (زاده ۷ نوامبر ۱۸۶۷ - درگذشته ۵ ژوئیه ۱۹۳۴) فیزیکدان و شیمی‌دان لهستانی بود. ماری کوری نخستین دانشمندی است که دوبار جایزه‌ی نوبل را در رشته‌های فیزیک و شیمی گرفت. وی در ۷ نوامبر سال ۱۸۶۷ در ورشو پایتخت لهستان متولد شد. در سال ۱۸۹۳ لیسانس خود را در رشته فیزیک دریافت کرد و تنها یک سال بعد در رشته ریاضیات نیز موفق به اخذ لیسانس گردید.
او در سال ۱۸۹۱ به پاریس رفت و در دانشکده علوم به تحصیل در رشته شیمی پرداخت. در سال ۱۸۹۵ با فیزیکدان جوان فرانسوی به نام پیر کوری آشنا شد. این آشنایی به ازدواج انجامید. او به پیر کوری در انجام آزمایش‌های عملی‌اش درباره الکتریسیته کمک می‌کرد. او به اتفاق شوهرش پیرکوری عناصر پلوتونیم و رادیوم را کشف کرد. زن وشوهردر ۱۹۰۳ جایزه‌ی نوبل در فیزیک را برای کار برروی تشعشع (که نخستین بار هنری بکرل آن راکشف کرده بود)دریافت کردند. مادام کوری بار دیگر در سال ۱۹۱۱ در رشته‌ی شیمی جایزه‌ی نوبل را گرفت.
زمانی که ماری کوری در سال ۱۸۹۵ در انباری چوبی کوچکی که آزمایشگاه او بود شروع بکار کرد، نه او و نه هیچ کس دیگر چیزی در باره عنصر شیمیایی رادیوم نمی‌دانست و این عنصر هنوز کشف نشده بود.
البته یکی از همکاران پژوهشگر پاریسی و فیزیکدان فرانسوی، «هانری بکرل»، در آن زمان تشخیص داده بود که عنصر شیمیایی اورانیوم، پرتوهایی اسرار آمیز نامرئی از خود می‌افشاند.
بکرل به طور اتفاقی یک قطعه کوچک از فلز اورانیوم را بر روی یک صفحه فیلم نورندیده که در کاغذ سیاه پیچیده شده بود گذاشته بود. صبح روز بعد مشاهده کرد که صفحه فیلم درست مثل این که نور دیده باشد سیاه شده‌است. بدیهی بود که عنصر اورانیوم، پرتوهایی را از خود ساطع کرده بود که از کاغذ سیاه گذشته و بر صفحه فیلم اثر کرده بودند.
بکرل این فرآیند را دوباره با سنگ معدنی که سنگی سخت و سیاه قیرگون است و از اورانیوم بدست می‌آید، تکرار کرد. این بار، اثری که سنگ بر روی صفحه فیلم گذاشته بود، حتی از دفعه قبل هم قوی‌تر بود. بنابراین می‌بایست به غیر از عنصر اورانیوم، یک عنصر پرتوزای دیگر هم در سنگ وجود می‌داشت.
در ۱۲ آوریل ۱۸۹۸ کوری‌ها نظریه خود را به آکادمی علوم پاریس گزارش کردند. در ۱۴ آوریل، کوری‌ها با همکاری «لمون» شیمیدان فرانسوی، به جستجوی عنصر ناشناخته مزبور پرداختند. نتیجه گرانبهای این کار پرزحمت و طاقت‌فرسا تنها چند قطره از ماده‌ای بود که آنها این ماده را در لوله‌های شیشه‌ای آزمایشگاهی نگهداری می‌کردند.
بر اثر این کارهای طاقت‌فرسا در نخستین زمستان، ماری کوری دچار نوعی عفونت و التهاب ریوی شد و تمام فصل را مریض بود. ولی پس از بهبودی، کار پختن مواد در دیگها را در آزمایشگاه از سر گرفت. پس از آن، نخستین دخترش به نام ایرن متولد شد.
پیر و ماری کوری در ماه جولای(مرداد ماه) همان سال توانستند این مسئله را انتشار دهند که سنگ معدن به غیر از اورانیوم، دو عنصر پرتوزای دیگر را نیز در خود دارد. نخسیتن عنصر را به یاد محل تولد و بزرگ شدن ماری کوری که لهستان بوده‌است، پولونیوم نامیدند و دومین عنصر را که اهمیت زیادی داشت رادیوم نامیدند که از واژه لاتین به معنی «پرتو» الهام می‌گرفت.
در ۲۶ دسامبر ۱۸۹۸(۵ دی ماه ۱۲۷۷) اعضای آکادمی علوم پاریس، گزارشی تحت عنوان «درباره ماده شدیدآٌ رادیواکتیوی که در پشبلند وجود دارد» انتشار دادند و این روز تاریخ تولد رادیوم است. پیدایش رادیوم در میان عناصر رادیو اکتیو طبیعی تقریباٌ به فوریت ثابت کرد که این عنصر مناسبترین عنصر رادیو اکتیو برای بسیاری کارهاست. بزودی معلوم شد که نیمه‌عمر رادیوم نسبتاٌ زیاد است(۱۶۰۰ سال). کشف رادیوم موجب دگرگونی‌های اساسی در دانش بشر درباره خواص و ساخت ماده شد و منجر به شناخت و دستیابی به انرژی اتمی شد.
خانواده کوری بهمراه بکرل بخاطر کشفی که پس از آن همه کار طاقت‌فرسا به آن نائل شدند در سال ۱۹۰۳ جایزه نوبل در فیزیک را از آن خود کردند و به این ترتیب توانستند وامهایی را که برای کارهای پژوهشی طولانی خود گرفته بودند، پرداخت کنند.
پیر کوری در ۱۹ آوریل سال ۱۹۰۶ در ۴۷ سالگی بعلت تصادف با درشکه درگذشت. مادام کوری پس از مرگ شوهرش به مطالعات خود ادامه داد و در سال ۱۹۱۰ موفق به تهیه رادیوم خالص گردید. در این هنگام استاد سوربون و عضو آکادمی طب بود و در سال ۱۹۱۱ برای دومین بار به دریافت جایزه نوبل نائل شد. ماری کوری به همراه لینوس پاولینگ، جان باردین و فردریک سنگر تنها افرادی هستند که دو بار این جایزه ارزشمند را از آن خود کرده‌اند.
ماری کوری نقش اصلی در تاسیس انستیتو رادیوم پاریس در سال ۱۹۱۲ داشت و تا زمان مرگ مسئول اداره بخش فیزیک-شیمی آن بود.
مادام کوری در ۴ جولای ۱۹۳۴ یعنی ۲۵ سال بعد از مرگ شوهرش و در سن ۶۲ سالگی به دلیل ابتلا به سرطان خون درگذشت.
این واقعیت که پرتوهای رادیوم می‌توانند بافتهای زنده اندامها را از بین ببرند، به‌عنوان مهم‌ترین دستاورد کشف کوری‌ها مشخص گردید. پزشکان و پژوهشگران علوم پزشکی بزودی دریافتند که به این وسیله می‌توانند غده‌ها و بافتهای بدخیم را که در سرطان و همچنین بیماریهای پوستی و غدد ترشحی بروز می‌کنند، از بین ببرند.
بسیاری از بیماران سرطانی که توانسته‌اند با موفقیت درمان شوند و از مرگ نجات یابند، عمر دوباره و سلامتی خود را مرهون تلاشهای خستگی‌ناپذیر و انگیزه والای این زن بی‌همتا هستند.
منبع: سایت wikipedia