مناره‌های دارالضیافه با ریزش قابل توجه کاشی‌ها و نم زدگی دیوارها سر می‌کنند
آخرین تعمیراتی که روی بنا انجام شده متعلق به 10سال پیش است اگر گذرتان به خیابان کمال افتاده باشد در میانه آن دو مناره ۳۸ متری با سردری بلند می‌بینید که دومناره دارالضیافه نام دارند که تاریخ ساخت آنها به قرن هشتم هجری باز می‌گردد. کاربری این دو مناره و سر در آن روشن نیست، برخی آنها را بازمانده‌ای از یک کاروانسرا می‌دانند و برخی از افراد سالمند محل، از پدرانشان شنیده‌اند که در اینجا مسجدی بوده و دومناره و سردر آن باقی مانده آن مسجد هستند. در معماری دو مناره دارالضیافه تزئینات مقرنس کاری دیده می‌شود و کتیبه‌های آن نیز به خط نسخ نوشته شده است. دو مناره دارالضیافه که تا وقتی خانه‌های قدیمی در اطراف آن وجود داشتند با محلی که در آن قرار گرفته بود سنخیت داشت این روزها سنخیتی با پیرامون خود ندارد و کوچکترین تلاشی نیز برای حفظ این هماهنگی نشده است. عکسی مربوط به ۱۰۲ سال پیش که زن عکاس آلمانی از دومناره گرفت در مغازه عطاری که در همسایگی این بنا قرار دارد دیده می‌شود، در عکس علاوه بر دومناره دو پسر بچه با لباس های محلی و نیز دیوارهای کاهگلی خانه‌های اطراف دو مناره دیده می‌شوند. 
دیوارهای آجری بنا در قسمت‌هایی ریخته شده چنانکه در بخش‌هایی از آن کاهگل زیر دیوارها ظاهر شده است. این ریزش در بخش‌های قابل توجهی از کاشی‌ها نیز دیده می شود. نمزدگی دیوارها نیز مسئله ای است که با اولین نگاه به بنا متوجه آن می‌شوید. اهالی محل، پرکردن چاه‌های ناکش را علت نمزدگی دومناره می‌دانند. یکی از اهالی محل که دوران کودکی و نوجوانی‌اش را با بازی کردن پای این مناره‌ها گذرانده و بارها از آنها بالا رفته می‌گوید که از وضعیتی که اکنون بنا دارد بسیار ناراحت است، او از پیگیری‌های اهل محل برای رسیدگی به این اثر مربوط به قرن هشتم هجری می‌گوید، پی گیری‌هایی که به گفته او هنوز نتیجه نداده‌اند. مرد ۶۵ ساله در حالی که این سوی خیابان روبه‌روی دو مناره نشسته و به آنها نگاه می‌کند درباره نمزدگی دیوارهای بنا می‌گوید: در دو سوی دو مناره دو چاه وجود داشت که ناکش آنها بود، هفت سال پیش یک روز مهندسی از طرف نمی دانم کجا، آمد و آنها را پر کرد. آن روز هرچه به او گفتیم این چاه‌ها نم دو مناره را می‌کشند اعتنایی نکرد، درست از همان وقت نم به این دیوارها نشست. اهالی محل، آخرین تعمیراتی که روی این بنا انجام شده را مربوط به ده سال پیش می‌دانند در حالی‌که این بنا در حال حاضر نیز نیازمند تعمیر است. 
از یک بنای فرسوده نباید انتظار یک بنای تازه ساز را داشت معاون اداره کل سازمان میراث فرهنگی اصفهان درخصوص نمزدگی و رطوبت نشسته بر مناره‌های داره‌الضیافه گفت: علت این رطوبت که به تازگی ایجاد نشده بلکه سالهاست که وجود دارد فضای سبزی بود که در اطراف بنا وجود داشت. سازمان میراث فرهنگی با همکاری سازمان بهسازی و نوسازی شهرداری اصفهان و شهرداری منطقه ۳ محوطه اطراف بنا را سنگ فرش کرد. ناصر طاهری در خصوص مشکلات دیگر بنا از جمله ریزش کاشی‌ها و بخش‌هایی از آجرهای دیوارها نیز افزود: به هر حال این بنا به خاطر قدمت خود کهنگی و فرسودگی دارد و نمی‌توان انتظار داشت که مانند یک بنای تازه ساز باشد؛ سیاست ما در سازمان در مورد برخی بناها حفظ وضعیت موجود و تثبیت آنهاست و در مورد برخی دیگر از بناها در صورت نیاز مرمت یا بازسازی آنها. وی در پاسخ به این پرسش که سیاست سازمان در مورد مناره‌های دارالضیافه چیست؟ گفت: در مورد این بنا سیاست ما حفظ وضع موجود و تثبیت آن است، البته به طور مرتب وضعیت رصد می‌شود و اگر نیاز به مرمت این بنا باشد ما اقدام خواهیم کرد. 
شاید نشتی دوباره لوله‌های تاسیسات شهری علت نمزدگی بنا باشد مناره‌های دارالضیافه در مقابل ساختمان شهرداری منطقه ۳ اصفهان در خیابان کمال واقع شده است. معاون عمرانی شهرداری منطقه ۳ اصفهان نیز در خصوص رطوبت نشسته بر این بنا گفت: تا سال ۹۰ یک فضای سبزی به وسعت ۱۰۰ متر مربع در کنار مناره‌ها وجود داشت. اهل محل نمزدگی دیوارها را بیشتر از همه به علت فضای سبز دانستند. ما در شهرداری منطقه ۳ با همکاری سازمان میراث فرهنگی فضای اطراف بنا را حذف کردیم و به بلوک فرش اطراف آن اقدام کردیم. محمدرضا طبیبی افزود: وقتی داشتیم کار بلوک فرش را انجام می‌دادیم متوجه شدیم که لوله آبی که از کنار بنا می‌گذرد نشتی دارد، مشکل آن را برطرف کردیم. احتمال دادیم که همان نشتی علت ایجاد رطوبت بوده باشد.دو سه ماه بعد باز هم در دیوارها نمزدگی دیده شد، من حدس می‌زنم که دوباره یکی از لوله‌های تاسیسات شهری مثل خط لوله کشی فاضلاب یا خط لوله‌کشی آب دچار نشتی شده باشد. به گفته وی از آنجایی که متولی این بنا سازمان میراث فرهنگی است باید علت را کارشناسان سازمان پیگیری کنند، شهرداری منطقه نیز آمادگی همکاری را با سازمان برای رفع مشکلات این بنای با‌ارزش تاریخی دارد. 
|
