■ جنگل‌های شمال، پرورشگاه چوب نیست

جنگل‌های شمال، پرورشگاه چوب نیست

یک استاد دانشگاه با تصریح این که نباید به جنگل‌های شمال به عنوان پرورشگاه چوب نگاه کنیم، افزود: بدون جنگل‌های شمال، امکان زیست انسان در این منطقه وجود ندارد. بنابراین، می‌باید به جای تکیه بر بهره‌برداریِ چوب، با نگاه اکوسیستمی از خدمات و تولیداتِ باارزش این جنگل‌ها استفاده کنیم.

به گزارش ایسنا، استاد مروی مهاجر در نشست خبری تبیین سیاست‌های سازمان جنگل‌ها در موضوع نحوه اجرایی کردن طرح استراحت جنگل‌ها با اشاره به اینکه طی ۱۰ سال باید آمایش سرزمینی جنگل‌های شمال را انجام دهیم، گفت: با این کار می‌توانیم به این سوال پاسخ بدهیم که چه قسمت‌هایی از جنگل‌های شمال بکر هستند. طبق برآوردها حدود ۱۰ درصد سطح جنگل‌های شمال در شرایط حاضر بکر هستند که نگین با ارزشی در کل نیم‌کره شمالی کشور محسوب می‌شود.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه در آینده باید برای هر یک از استان‌های بزرگ شمالی کشور یک پارک ملی احداث کنیم، گفت: پارک ملی گلستان باعث افزایش ارزش محیط زیستی منطقه شده است. همچنین باید در هر استان یک حوزه آبخیز جنگلی را به حال خود بگذاریم و از آن حفاظت کنیم.



مهاجر با تاکید بر اینکه باید طبیعت را به عنوان معلم خودانتخاب کرده و از آن یاد بگیریم و اجرایی کنیم، ادامه داد: اروپایی‌ها به دنبال آن هستند که جنگل‌های شمال را به ثبت میراث طبیعی جهانی برسانیم که این کار باعث افزایش کیفی و بین‌المللی کشور ما می‌شود چون جنگل‌های شمال جنگل‌های باستانی هستند و قدمتی بیش از یک میلیون سال دارند و برای دوران سوم زمین‌شناسی هستند.

وی با اشاره به اینکه جنگل‌های شمال به عنوان جنگل‌های طبیعی غنای زیستی بالایی دارند، گفت: تنوع جنگل‌های شمال از کل قاره اروپا بیشتر است. باید مشخص کنیم چه قسمت‌هایی احیایی و چه بخش‌هایی امکان بهره‌برداری دارند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه بهره‌برداری فقط به معنای برداشت چوب نیست، اظهار کرد: اگر در آینده از جنگل‌های شمال حفاظت کنیم، می‌توانیم از آب ذخیره شده در آن حتی برای صادرات استفاده کنیم. باید دیدگاه از برداشت چوب به دیدگاه اکوسیستمی تغییر کند و نباید جنگل‌ها را به عنوان پرورشگاه چوب ببینیم.

مهاجر با تاکید بر اینکه جنگل‌های شمال خدمات و تولیدات با ارزشی دارند که می‌توانیم از آن به عنوان رفاه انسان‌ها استفاده کنیم، گفت: اگر جنگل‌های شمال را رها کنیم، ممکن است به سرنوشتی بدتر از جنگل‌های زاگرس دچار شود، چون در زاگرس بارش ششصد میلیمتر است اما در شمال ۲۰۰۰ میلمیتر بارش اتفاق می‌افتد که اگر جنگل نباشد، امکان زیست هیچ انسانی در آن منطقه وجود نخواهد داشت.