فاطمه ظفرنژاد، پژوهشگر توسعه‌ی پایدار و مدیریت منابع آب با بیان این که مصرف غلط منابع آب در سدسازی‌های نادرست ریشه دارد، اظهار داشت: سدسازی‌ها در کشور، توهم پرآبی برای شهروندان پدید آورده است و آنها نیز از مصرف‌کننده‌ی سنجیده به مصرف‌کننده‌ی کلان تبدیل شده‌اند. از سوی دیگر، متولیان آب از جمله وزارت نیرو در ساخت‌وسازهای خود به این مسأله توجهی ندارند و طرح‌هایی ارائه می‌شود که با ویژگی‌های بوم‌شناختی کشور ایران همخوانی و هماهنگی ندارند. براساس گزارش رسانه های خبری، با انحلال تپه‌های نمکی در دریاچه سد گتوند، که در دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی طراحی شد، در دوران محمد خاتمی(سال ۷۶) ساخت آن آغاز و در دوران احمدی‌نژاد، افتتاح و آبگیری شد، این سد اکنون به یکی از بزرگ‌ترین بحران‌های زیست‌محیطی ایران و به‌ویژه استان خوزستان تبدیل شده است. عیسی کلانتری، وزیر کشاورزی دولت‌های سازندگی و اصلاحات و دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه که به تازگی سمت «مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری در امور آب، کشاورزی و محیط زیست» را نیز دریافت کرده، در سخنانی با انتقاد شدید از مراحل طراحی، اجرا و آبگیری سد گتوند، ساخت آن را «اشتباه» خواند و گفت: مدیریت غلط، آب‌های شیرین را هم شور کرد. به گفته کلانتری، سدسازی با ناآگاهی یا حماقت، کشور را به روزی انداخته که امروز سرزمین ایران در حال خشک شدن است. وزیر اسبق کشاورزی، با اشاره به غیرکارشناسی بودن سدسازی‌ها در کشور اظهار داشت: به عنوان مثال، در سال ۱۳۵۰ سد گتوند را آمریکایی‌ها مطالعه کرده بودند، محل سد ۱۴ و نیم کیلومتر بالاتر از این مکان بود. وی همچنین افزود: نمک‌هایی که زیر سد گتوند هست پایداری سد را به خطر انداخته، به طوری که دو سال قبل، تمام لشگرهای سپاه و ارتش آماده‌باش بودند که احتمال سرنگونی سد را می‌دادند. به گزارش انتخاب خبر، اما این اظهارنظرهای عیسی کلانتری واکنش مدنی فعالان محیط زیستی کشور را در مخالفت با سدسازی های صورت گرفته در ایران به دنبال داشت. بنابر اطلاعات خبرنگار سایت انتخاب خبر، برای نخستین بار در طی شش دهه گذشته از تأسیس وزارت نیرو، فعالان محیط زیستی کشور 26 خرداد در مقابل ساختمان وزارت نیرو تجمع کردند. آنها نسبت به مدیریت ناکارآمد آب و روند سد سازی های بی رویه معترض بوده و خواستار توقف هر چه سریعتر مدیریت سازه ای آب شدند. آن سوتر؛ کارشناسان مستقل و مردمی توسعه پایدار و مدیریت آب کشور نیز ساکت نبودند، و همزمان به جنبش مدنی مخالفت با سدسازی ها پیوستند. به گفته این پژوهشگران محیط زیستی، وزارت نیرو مسئول مستقیم بحران آب در کشور و خشکاندن بخش اعظمی از سرزمین ایران آن هم به دلیل «انتقال آب بین حوضه ای و سدسازی های مغایر با توسعه پایدار» بوده است. در همین رابطه، فاطمه ظفرنژاد معتقد به انجام مدیریت آب کشور به صورت یک مدیریت نرم افزاری و اکولوژیک است. این کارشناس منابع آب در گفتگو با خبرنگار انتخاب خبر افزود: این نحوه مدیریت آب، اکولوژی را با همه پنج مفهوم آن یعنی: آب، خاک، کمبودهای منابع، انسان ها و فرهنگ شان در نظر گرفته است؛ در صورتی که وزارت نیرو اکنون نمی تواند حتی قیمت آب را که ساده ترین کار ممکن است، بر اساس قیمت حقیقی آن تعیین کند و تمام تلاش خود را صرف ساخت سدهایی در کشور گذاشته که مخرب محیط زیست، الگوی مصرف درست مردم این سرزمین و نابودی منابع مالی بسیاری است. این پژوهشگر توسعه پایدار و مدیریت منابع آب با تأکید بر این که دانش مدیریت آب با هرگونه انتقال آب حوزه به حوزه کاملاً مخالف است، تصریح کرد: این اقدام نمی تواند علمی باشد؛ زیرا آب از منطقه ای با فرهنگ، اقلیم و اکولوژی خاص به منطقه دیگری برده می شود که توهم پرآبی در آن منطقه ایجاد می کند؛ منطقه ای هم که آب به آن انتقال می یابد، از منطقه ای که در آن فعالیت تولیدی به وسیله آب انجام گرفته است، آبرسانی شده و صنایعی ایجاد می شود که اصلاً مربوط به آن اقلیم خاص نیست. مشروح گفتگوی خبرنگار «انتخاب خبر» با این کارشناس مستقل محیط زیستی را در برگرفته از : http://entekhabkhabar.ir
|
