برخی می گویند شهر اصفهان در حال انفجار است . ترافیک آزاردهنده ای که در تمام سطح شهر گسترده شده و شیوه رانندگی اعجاب آوری که مشابه آن کمتر دیده می شود، نمادی از شهر به حساب می آید و اولین چیزی است که نظر هر تازه واردی را به خصوص در هسته مرکز شهر جلب می کند.
در شلوغترین خیابان اصفهان وقتی همه پشت راه بندان گیر افتاده اند، یک مرتبه راننده ای به طرف دیگر خیابان می پیچد و پیش از آنکه با اتوبوسی که به سرعت از رو به رو می آید برخورد کند، دوباره به مسیر اصلی بر می گردد.
همین راننده وقتی از تقاطعی که قرار بوده از آن بگذرد، رد می شود، دنده عقب بر می گردد، در حالی که ماشین های پشت سر با سرعت زیاد به طرفش می آیند.
تفاوت چراغ قرمز و سبز تنها در رنگ آن است و برای بسیاری از رانندگان مفهومی ندارد و بدون توجه به آن، به دو سمت خیابان نگاهی می اندازند و اگر پلیسی آن نزدیکی نباشد، یک باره پا بر گاز گذاشته و از تقاطع رد می شوند با این توجیه که هیچ ماشینی از رو به رو نمی آید برای چه منتظر بمانم.
بسیاری از رانندگان سعی می کنند طرف مقابل خود را بترسانند و با سرعتی باور نکردنی به سمتش می رانند بلکه طرف مقابل کوتاه بیاید و در گوشه ای از خیابان نگهدارد و آنها به سلامت از کنارش بگذرند.
در این جنگ و گریز همیشه کار به خوشی تمام نمی شود و بی احتیاطی کار دست راننده ها می دهد و در کمتر از چند ثانیه با ماشینی که با سرعت به طرفشان می آید، شاخ به شاخ می شوند.
بی احتیاطی رانندگان
در شهر اصفهان نمونه هایی بسیاری از بی احتیاطی رانندگان را هر چند صد متر می توان دید، در خیابانی که برای دو خودرو خط کشی شده گاه پنج خودرو کنار هم قرار می گیرند و چنان سپر به سپر هم حرکت می کنند که به محض متوقف شدن یکی، به شدت به هم برخورد می کنند.
هیچکس حاضر نیست حتی برای لحظه ای صبر کند و اجازه بدهد بقیه از او جلو بزنند حتی اگر از لحاظ قانونی حق با راننده مقابل باشد.
در مواقع کم ترافیک نیز اگر ماموران پلیس در میدان ها، چهار راهها و کنار گذر خیابان ها نباشند باز هم رانندگان که حاضر نیستند به همدیگر راه بدهند، به سرعت کلاف سردرگمی به وجود می آورند.
دعواهای خیابانی میان رانندگان خودروها طبیعی است. گاهی اوقات دو راننده بعد از تصادف به جان هم می افتند و هر کس اولین وسیله ای که به دستش می رسد به طرف دیگری پرتاپ می کند.
بارها دیده شده که رانندگان با قفل فرمان یا زنجیری که فرمان را با آن قفل می کنند همدیگر را دنبال می کنند و برای هم شاخ و شانه می کشند.
ترافیک موضوع هر روزه اصفهانی ها است و در شهری که پیاده ها هم مثل سواره ها عجله دارند و به سرعت از هم سبقت می گیرند دیدن این صحنه ها امری عادی است به خصوص وقتی که برف و باران بیاید یا تعطیلاتی در پیش باشد.
برخی می گویند شهر اصفهان در حال انفجار است و نمی توان فقط به این زیبایی چند روزه دلخوش بود و تمام سال را با ترافیک اعصاب خرد کن و آلودگی کشنده هوا سپری کرد.
ضعف حمل و نقل عمومی
حدود یک میلیون خودرو کشور در اصفهان تردد می کنند و با آنکه شبکه بزرگراهی گسترده شهر را پوشش می دهد، اما در بسیاری مواقع در همین بزرگراه ها راه بندان هایی ایجاد می شود که ساعت ها طول می کشد گره آن باز شود.
مشکل شهری مثل اصفهان و اکثر شهرهای بزرگ ایران، ضعف سیستم حمل و نقل عمومی، نظیر مترو، اتوبوس و تاکسی است و برای همین بیشتر مردم ترجیح می دهند از وسیله نقلیه شخصی استفاده کنند.
خط یک متروی اصفهان ۲/۲۰ کیلومتر طول دارد این در حالی است که هنوز این سیستم حمل ونقل ریلی بعد از ۱۰ سال به دلیل کمبود اعتبارات و تعلل در پرداخت از سوی دولت راه اندازی نشده است.
بیش از۱۳۰۰اتوبوس و۲۴ هزار تاکسی حمل و نقل اصفهان را بر عهده دارند اما توان پاسخگویی به این حجم از مسافر را ندارند.
به گفته مدیر ترافیک شهری شهرداری اصفهان راه اندازی و توسعه خطوط مترو،تراموا و سیستم حمل نقل ریلی با حمایت دولت راهکار کاهش ترافیک است.
احداث بزرگراه ها پاسخگوی مشکل ترافیک نیست
مسعود بنده خدا می افزاید:ساخت زیرگذرها و روگذرها و اجرای طرح های جدید با اضافه شدن روزانه ۵۰۰ خودرو به خیابان های اصفهان و روز افزون شدن این آمار، مشکل ترافیک را رفع نمی کند و لازم است تقاطع های غیر همسطح در بزرگرا ه هادر اطراف شهر اصفهان ساخته شود همچنین محدودیت های ترافیکی،توسعه حمل ونقل عمومی و هوشمندسازی کنترل محدود ترافیک از سوی دولت نیز با مد نظر قرار گیرد.
وی تاکید می کند:لازم است بخشی از درآمد حاصل از جرایم راهنمایی و رانندگی هر چه سریعتر به شهر اصفهان اختصاص یابد.
وی ادامه می دهد: مشکل ترافیک به طور کامل برطرف نخواهد شد اما می توان با اقداماتی از جمله تقویت ناوگان حمل و نقل عمومی جلوگیری از تردد خودروهای شخصی در ساعات اوج ترافیک و هوشمند کردن چهار راه ها و خیابان ها این مشکل را به حداقل رساند.
به نظر می رسد تا به حال برنامه های کاهش ترافیک به بن بست خورده و افزایش سختگیری ها و جریمه های رانندگی، ساخت جاده ها و راه های جدید و اصلاح هندسی معابر کمک چندانی به وضع موجود نکرده است.
بنابراین اگر تولید خودرو به همین روال ادامه یابد، برنامه های ویژه برای توسعه سیستم های حمل نقل ریلی در دستور کار قرار نگیرد و توجه کافی به سیستم حمل و نقل عمومی نشود، معلوم نیست ترافیک شهری چه سرنوشتی پیدا می کنند و چندین هزار نفر جان خود را در تصادفات رانندگی از دست خواهند داد؟
|