■ وزیر مسکن ، آشپزخانه اپن ، اندرونی و بیرونی و باقی قضایا !

گذشته از این، آیا اساسا خانه های امروز ایرانی - مخصوصا در شهرهای بزرگ که عمدتا آپارتمان های کوچک هستند- قابلیت این را دارند که به اندرونی و بیرونی تقسیم شوند؟ اصلا خود آقای وزیر که کارشناس ارشد مسکن هست، بیاید و یک آپارتمان مثلا 80 متری را به اندرونی و بیرونی تقسیم کند تا ببینیم آیا اساسا چنین چیزی امکان عمل دارد؟
عصرایران - وزیر مسکن و شهرسازی، از جمله اعضای فعال کابینه دهم به شمار می رود؛ علی نیکزاد، هر چند تا قبل از وزارتش، برای عموم مردم ، چهره شناخته شده ای به شمار نمی رفت اما با حضورش در راس وزارتخانه ای که مستقیما با معیشت مردم ارتباط دارد، به فهرست افرادی پیوست که مورد توجه افکار عمومی هستند.
کسانی که نیکزاد را از نزدیک می شناسند، از او به عنوان مدیری یاد می کنند که "از کار نمی زند" و "واقعا دلش می خواهد مشکل مسکن را حل کند". شاید از همین رو باشد که "مسکن مهر" که در دوره قبل وزارت مسکن پرونده اش تقریبا خاک می خورد، در زمان نیکزاد، حرکتی کرد و هر چند به سرانجام نهایی نرسیده ولی در مجموع در حالت "رو به جلو" قرار گرفته است.
انصاف نیز حکم می کند از وزیری که در طول قریب به یکسال گذشته، بدون حاشیه، فعالیت شبانه روزی داشته و در حد وسع خود، اقدامات مفیدی در حوزه مسکن داشته است به نیکی یاد شود اما در عین حال این نیک نامی برای نیکزاد، نمی تواند دلیلی باشد بر این که او را مورد نقد قرار ندهیم.
همانطور که در سطور پیشین نیز اشاره شد، عملکرد بدون حاشیه از نکات مثبت وزیر مسکن بوده است. با این حال اظهارات اخیر وی در باب مسایلی مثل "احیای اندرونی و بیرونی" و "مذمت آشپزخانه اپن" هشداری است بر این که این وزیر کابینه معطوف به حاشیه و اظهارات غیر ضرور شده و این، برای بخش حساس و شکننده مسکن بسیار مضر و آسیب زاست.
وزیر مسکن و شهرسازی در شرایطی که مشکل اصلی بخش بزرگی از جامعه بی خانمانی و مستاجری است، چند وقتی است که بر احیای اندرونی و بیرونی در خانه ها و نفی آشپزخانه اپن تاکید ویژه دارد و از رسانه ها نیز شاکی است که چرا از او به خاطر طرح این مبحث تشکر نمی کنند؟!
"اندرونی و بیرونی"، اصطلاحی است که در زمان های گذشته در منازل ایرانیان مرسوم بوده است. اندرونی به آن بخش از خانه می گفتند که "اهل و عیال" در آن مستقر بودند و بیرونی هم، چنانچه از نامش پیداست، پذیرای مهمانان و آدم های بیرونی بود. در واقع تفکیک منازل به اندرونی و بیرونی، حریم همسر (و گاه همسران) و فرزندان را از فضای بیرونی جدا می کرد.
اندرونی و بیرونی، بیشتر در باب منازلی صدق می کرد که به علت جایگاه خاص صاحبخانه ، محل رفت و آمد مردم بود، مانند خانه علمای دین و برخی رجال سیاسی که درهای خانه هایشان به روی مردم باز بود و وجه مشترک همه این خانه ها هم وسعت زیاد آنها بود.
در این خانه ها، بخش بیرونی، بیشتر، نقش "دفتر کار و ملاقات مردمی" را برای آقایان داشت و بخش اندرونی، به معنای واقعی، خانه و مسکن شان بوده است. حال از وزیر محترم مسکن و شهرسازی می پرسیم: برادر عزیز! در شرایطی که میلیون ها نفر در این کشور، آرزوی داشتن یک مسکن کوچک 50 متری را دارند و در حالی که اصل مسکن آنها تامین نشده، سخن گفتن از اینکه الا و بلا اندرونی و بیرونی احیا شود یا آشپزخانه چگونه باشد، چه فایده ای دارد؟
آیا این گونه سخن گفتن، آدمی را یاد بیت معروف "خانه از پای بست ویران است/ خواجه در بند نقش ایوان است" نمی اندازد؟ گذشته از این، آیا اساسا خانه های امروز ایرانی - مخصوصا در شهرهای بزرگ که عمدتا آپارتمان های کوچک هستند- قابلیت این را دارند که به اندرونی و بیرونی تقسیم شوند؟ اصلا خود آقای وزیر که کارشناس ارشد مسکن هست، بیاید و یک آپارتمان مثلا 80 متری را به اندرونی و بیرونی تقسیم کند تا ببینیم آیا اساسا چنین چیزی امکان عمل دارد؟
گذشته از این آیا در شرایط کنونی خانواده ها که در آنها رفت و آمدها اکثرا منحصر شده به "هر از گاهی مهمانی های خانوادگی" اساسا نیازی به اندرونی و بیرونی هست؟!
آشپزخانه اپن هم که مورد انتقاد وزیر قرار گرفته، محصول الزامات خانه سازی جدید است. اگر دقت کنیم خواهیم دید که اکثر خانه های قدیمی، آشپزخانه بسته (غیر اپن) دارند و برعکس آشپزخانه عمده خانه های جدید، اوین است.
علت اصلی این موضوع، این نیست که مردان ایرانی در دوره جدید می خواسته اند بوی آشپزخانه در کل خانه بپیچد یا همسرشان در معرض دید مهمانان قرار گیرد! بلکه علت اصلی و اولیه پیدایش و گسترش آشپزخانه های اپن متراژ پایین خانه ها بوده است که طراحان را واداشته با "اپن" سازی آشپزخانه ها ، فضای عمومی خانه را بازتر کنند و البته از بین تمام فضاهای خانه (اتاق خواب، حمام و دستشویی) تنها آشپزخانه ها امکان اپن شدن را داشته اند! (البته در گذر زمان، این الزام به مد هم تبدیل شده و اکنون خانه های بزرگ هم اکثرا با آشپزخانه های اپن ساخته می شوند).
بنابراین اگر آشپزخانه اپن چیز بدی است و با فرهنگ ایرانی سازگاری ندارد، چاره اش کشیدن دیوار آجری بر روی اپن آشپزخانه ها نیست بلکه باید علت اصلی رواج این گونه آشپزخانه ها را از بین برد و آن، کوچک بودن متراژ خانه هاست.
حال آیا آقای وزیر می تواند ترتیبی بدهد که از این پس خانه های قشر متوسط جامعه مخصوصا در شهرهای بزرگ به جای آنکه 50 ، 60 ، 70 و 80 متر باشند، 200 الی 300 متری شود تا معضل بزرگ! اپن بودن آشپزخانه نیز حل شود و اندرونی و بیرونی ها هم احیا گردند!
از وزیر مهمی مانند وزیر مسکن که وظیفه سنگین رتق و فتق امور مسکن کشور را بر عهده دارد، آن هم در شرایطی که عرضه مسکن هنوز از تقاضا عقب تر است و بی خانمانی، درد رنج آور ایران کنونی است، انتظار می رود از موضع کلان تری به موضوع بنگرد نه اینکه حد و شان جایگاه وزارتی را در سطح آشپزخانه اپن پایین بیاورد.
انشاءالله پس از آنکه با همت آقای نیکزاد و همکارانش در وزارت مسکن، مشکل مسکن حل شد، با فراغت این مجموعه از اصل مشکل بی مسکنی، نوبت به آن خواهد رسید که درباره نقشه ساختمان ها و آشپزخانه و بالکن و پذیرایی آنها حتی در سطح وزیر نیز سخن گفته شود ، بنابراین فعلا بهتر است آقایان اصل مشکل را حل کنند، نقش و نگارش پیشکش!