■ حرکت خورشید آهسته‌تر از تصورات پیشین است

به گزارش خبرگزاری مهر، کاوشگر مرزهای بین ستاره ای ناسا از مدار خود دور زمین سرعت ذرات بین ستاره ای که وارد حاشیه منظومه شمسی ما می شوند را 14.5 میلیارد کیلومتر از خورشید اندازه گرفته است.

تیم تحقیقاتی ماهواره کاوشگر مرزهای بین ستاره ای با قرار دادن اطلاعات جدید در مدلهای رایانه ای به این نتیجه رسیدند که خورشید با سرعتی حدود 83 هزار و 700 کیلومتر در ساعت حرکت می کند که این اطلاعات به این معنا است که خورشید 11 هزار کیلومتر در ساعت آرامتر از چیزی که تصور می شد حرکت می کند.

این اکتشاف بدین معنا است که مرزهای حفاظتی که منظومه شمسی ما را از سایر بخشهای کهکشان جدا می کند از شوک تعظیم برخوردار نیست. شوک تعظیم مرز میان منطقه مغناطیسی اطراف یک جرم فضایی و یک اطراف میانگین است. شوک تعظیم برای ستاره‌ها مرز میان بادهای ستاره‌ای آنان و ناحیه درون ستاره‌ای میانگین (ISM) است.

یافته های جدید این کاوشگر نشان می دهد که سرعت حرکت خورشید حدود 25 درصد کمتر از چیزی است که پیشتر تصور می شد و این سرعت برای شوک تعظیم کافی نیست.

دیوید مک کوماس از موسسه تحقیقات جنوب غربی در سن آنتونیو تگزاس گفت: تاکنون تمام نظریه ها و مدلهای منظومه شمسی ما دربرگیرنده شوک تعظیم بود. درحالی که سه دهه روی این مسئله مطالعه می کردیم ، وقتی متوجه شدم که این شوک تعظیم وجود ندارد به شدت شگفت زده شدم.

وی افزود: فقدان شوک تعظیم مسئله مهمی است چرا که این امر القا کننده این مفهوم است که هلیوسفر قوی از چیزی است که پیشتر تصور می شد.

هلیوسفر فضایی تحت سیطره بادهای خورشیدی یا ذراتی است که از خورشید پرتاب می‌شود به بیان دیگر ناحیه ای است که کل منظومه شمسی، بادهای خورشیدی وتمام میدان مغناطیسی خورشیدی را در بر گرفته است. از این منطقه به بعد فضای بین ستاره‌ای آغاز می‌شود.

درک عملکرد هلیوسفر به عنوان محافظی برای اشعه های کیهانی می تواند به دانشمندان کمک کند که امکان وجود حیات در جهانهای دیگر را ارزیابی کند.

براساس اظهارات مک کوماس، برخی از محققان اعتقاد دارند که اشعه های کیهانی که از هلیوسفر عبور می کنند می توانند بر جو زمین تأثیر بگذارند چرا که این ذرات با انرژی بالا می توانند یونیزه شده یا از نظر الکتریکی ماده اتمسفر را تغییر دهند که این امر به شکلی گیری ابرهای بلند می شود.

براساس گزارش نشنال جغرافی برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که این ذرات می تواند انفجارهای پی در پی یا خاموشی در تاریخ سیاره ما تلقی شود چرا که این تابش بر الگوهای DNA تأثیرگذار است.